Na een intensieve (en dus slapeloze) nacht vol weeën, het eindelijk breken van de vliezen vroeg in de ochtend en dan halsoverkop naar het ziekenhuis rijden, omdat er meconium in het vruchtwater bleek te zitten, is net na zonsopgang onze prachtige dochter geboren. Van het ijverig geschreven geboorteplan kwam zowat niets terecht, de klinisch verloskundige heeft het nog wel gelezen en vroeg me nog wat dingen toe te lichten, die ik tussen de, al in de lift begonnen, persweeën door al puffend uit mijn mond kreeg. En toen was ze er. Ik keek nog eens onder het lakentje en vroeg wat het geslacht was, aangezien dit een verassing voor ons was (de laatste der Mohikanen). Een meisje! Geweldig! Het kleine popje werd direct op mijn buik gelegd en vanaf dat moment waren we pappa en mama. Vrijwel meteen tijgerde de kleine meid naar boven. Melk moest er zijn. Ze vond een borst en begon te drinken, precies wat ze nodig had na die bevalling. Wij keken elkaar en ons meisje verliefd aan, moe na een hele nacht doorhalen.
Borstvoeding, dat moest het zijn en alleen dat. Dat was het belangrijkste. Thuisgekomen na maar een paar uurtjes ziekenhuis (gelukkig maar) kwam al gauw de kraamverzorgende. Ik liep eerst nog een beetje rond in huis en ons meisje lag te slapen. Toen ze weer honger had, ging het borstvoeden niet zo goed. Vanwege mijn grote boezem ging het allemaal een beetje onhandig. Maar, zo zei de kraamhulp, ze heeft voorlopig genoeg buffer, dat komt wel goed. We hebben samen de hele nacht geslapen (de enige nacht dat ze heeft doorgeslapen tot nu toe en de enige nacht dat ze in haar eigen bedje heeft gelegen). De volgende dag bleek dat haar gewicht behoorlijk gedaald was!
Na overleg met de verloskundige is besloten om bij te voeden met kunstvoeding. Kunstvoeding! Mijn kindje?! Dat wil ik helemaal niet. Ze moet borstvoeding! Moedermelk is het enige dat goed is! Ik stelde voor om te kolven, dat had ik in mijn ‘borstvoedingsbijbel’ gelezen. Ik werd afgescheept met de opmerking dat ‘er nog niet genoeg melk uitkomt’. Maar ze hád al gedronken! Onervaren als ik was met ons eerste kindje en de angst dat ze anders weer naar het ziekenhuis moest, kon ik er niets tegenin brengen. Natuurlijk moest er voeding in, dat snapte ik ook. Mijn partner, net zo onervaren als ik, haalde me over om naar de ‘kundigen’ te luisteren. Nadat de hulp naar huis was heb ik gevraagd om een theelepeltje en ben ik zelf het zo belangrijke colostrum uit mijn borst gaan drukken en heb dit aan ons meisje gegeven.
Ik was wel verward, zowel het kraambureau als de verloskundigenpraktijk verkondigen trots in hun informatie dat ze deskundig zijn op het gebied van borstvoeding! Maar het boek, dat mijn steun en toeverlaat is, kennen ze niet. In de nacht heb ik de kleine meid niet in haar bedje laten liggen maar haar lekker naast me genomen. En ze dronk weer zelf! De linkerborst ging goed, de rechterborst (die een maat groter is) ging moeilijk. Maar het lukte alleen als ik samen met haar was, zonder de hulp erbij. Het lukte dan gewoon niet goed.
Gesteund door mijn boek, ben ik gaan hameren op zelf afkolven, met de hand. De verloskundige gaf via de telefoon aan de kraamverzorgende te kennen dat dit moeilijk is en dat ik beter een elektrische kolf kon gaan kopen. Dat leek me een beetje overdreven; ik zou het wel voor elkaar krijgen dat ons meisje uit de borst ging drinken en omdat ik toch thuis ga werken, heb ik zo’n duur ding helemaal niet nodig. De kraamverzorgende was het met me eens.
Ik ben het gewoon gaan proberen. Ik had meteen een mega productie, weg met die kunstvoeding! Ze heeft gelukkig maar drie keer daar wat van hoeven krijgen. De volgende ochtend was er een andere verloskundige die dienst had. Zij heeft me de rugbyhouding uitgelegd voor de rechterborst. Dat was het ei van Columbus! Ze kon nu ook goed uit deze borst drinken. Maar het borstvoeden lukte me nog steeds alleen maar als ik in mijn eentje was, of samen met mijn partner. De andere voedingen werden afgekolfd en met een spuitje met de pink erbij gegeven. Ze heeft daar niet een al te beste drinktechniek van over gehouden. Maar ze was binnen een week wel weer terug op haar geboortegewicht!
Na acht dagen stonden we er alleen voor, de kraamhulp nam afscheid. Behalve het borstvoedingsverhaal was het wel fijn om haar in huis te hebben maar we waren er absoluut niet bang voor om het samen te doen. Op zich liep de borstvoeding goed nu. En in de nacht slaapt ze lekker tussen ons in.
In de weken die volgden en zo is het nu nog, blijkt dat we een dorstige dochter hebben. Ze wil graag en veel drinken. Inmiddels hebben we haar bestempeld als milk-a-holic. En geef haar eens ongelijk, het is toch het beste wat je kunt krijgen als baby. Ik ben bang geweest dat ze misschien spruw had, of reflux of iets anders maar ze is een meisje dat graag vaak drinkt, dus al die onzekerheid heb ik ter zijde geschoven en ik ben er aan gewend dat de melkbar vaak geopend wordt. Het komt vaak voor dat ik niet snel genoeg ben met mijn jasje open te ritsen en mijn t-shirt omhoog te doen en dan ook nog de bh open, dus dan begint ze al te huilen.
Maar zodra ze ziet dat de melkbar weer geopend is, vliegt ze erop af. Twee keer heb ik gekolfd, met de inmiddels aangeschafte handkolf, toen ze een week of zes was. Om te kijken of het kolven nog lukt (jawel, 100 ml in tien minuten) en of ze het pikt om uit een flesje te drinken, voor als dat zou moeten. Met smaak en zo gauw, dat er een kolk in de fles trok, zoog ze het flesje leeg, geen probleem voor deze met recht te noemen zuigeling. Om daarna te kennen te geven dat ze nog meer wil, aan de borst dus!
Ons meisje is nu bijna tien weken en flinke meid. Ze heeft lekkere dikke wangetjes en beentjes en zit met haar gewicht boven het gemiddelde (al trekken wij ons niet zoveel aan van ‘het boekje’). Het is echt Hollands Glorie. Ze poept goed en ze plast goed (en ik maar die luiers wassen. Doe ik met plezier voor haar) en ze is gezond. Lang leve de borstvoeding! Het is een echte dagtaak voor me om haar te voeden, soms wil ze na een uur alweer drinken. In de nacht komt ze een of twee keer en schuif ik haar eenvoudig naar me toe en voed haar liggend. Dat vind ze heel prettig. Meestal val ik snel weer in slaap en ik heb geen idee hoe lang ze dan drinkt maar laatst kon ik niet meer in slaap komen en heb lekker in het schemerdonker (er brandt alleen wat licht op de gang) naar haar liggen kijken. Ze drinkt dan een kwartier en valt in slaap op haar zij, lekker tegen me aan. We vinden het heerlijk dat ze tussen ons in ligt. Haar ledikantje wordt nog wel gebruikt soms. Een van onze katten vindt het een heerlijk plekje om te liggen en over de rand kunnen we onze kleding kwijt. Ze gaat er vast nog weleens in liggen maar niet nu. Onze lieve milk-a-holic heeft liever de melkbar in de buurt.
Nachrift:
Kristel is nu vijf maanden. Ze drinkt wat minder vaak dan in het begin maar nog altijd graag. Overdag slaapt ze niet veel en soms in de avond ook niet, ze wil overal bij zijn. Ze slaapt nog altijd gezellig tussen ons in. Dat bevalt prima. De laatste voeding is rond 23:00 en daarna komt ze rond 3:00, alhoewel ze soms pas rond 5:00 komt. Ze is dan vaak al weer klaarwakker, maar wij dan nog niet… Ik denk dat we nog op zo’n tien voedingen per dag zitten. Het is goed zo. Omdat ze veel aandacht heeft voor wat wij eten, krijgt ze af en toe wat banaan. Die sabbelt ze met smaak op, er gaat zo een heel banaantje in. Van een lepeltje eet ze niet, dus alles gaat met de handjes.
Kristel heeft, zoals alle baby’s, veel aandacht nodig en vraagt daar ook om, dat doen niet alle baby’s. Ze kan zich nu ook wel een tijdje zelf vermaken in de box en begint gezellig te praten. Zowel mijn partner als ik werken thuis, dus we maken alles mee. Zo fijn om ons meisje te kunnen bieden wat ze nodig heeft.
Geschreven door Jessica