Ik schrijf dit verhaal in de hoop dat andere vrouwen die een borstverkleining hebben gehad hier steun uit kunnen halen.
Zelf heb ik veel gezocht naar ervaringsverhalen, maar kon er niet veel vinden (behalve op de site van borstvoeding.com)
Toen ik 18 jaar was heb ik een borstverkleining laten doen… wat een opluchting was dat.
De chirurg vertelde mij uiteraard dat er een grote kans was dat ik later geen borstvoeding zou kunnen geven, op dat moment was ik daar niet mee bezig. Ik was zo blij dat ik van die last af was…. Zowel lichamelijk als geestelijk.
Op m’n 28e raakte ik zwanger van ons eerste kindje. Ik wilde haar graag proberen borstvoeding te geven.
Zonder me voor te bereiden heb ik geprobeerd haar borstvoeding te geven, dit lukte in eerste instantie wel tot dat onze dochter ontzettend veel begon te huilen.
Na zes dagen heb ik de handdoek in de ring gegooid omdat we dachten dat ik niet genoeg melk zou hebben en onze dochter daarom zoveel huilde.
Helaas bleek achteraf dat ze zoveel huilde doordat ze verborgen reflux had….
Jammer genoeg had ik toen nog niet het dragen uitgevonden, iets wat ik nu ook veel doe. Zij had hier erg veel baat bij gehad.
Juni 2013 raakte ik zwanger van ons tweede kindje. Meteen was ik vastberaden het dit keer anders te gaan doen.
Ik ben me op alle mogelijke manieren voor gaan bereiden: Ik heb een cursus gevolgd (waar meteen een zeer fijn contact uit ontstond met de lactatiekundige), heel veel gelezen over borstvoeding op de site van borstvoeding.com en bij de kraamzorgorganisatie heb ik aangegeven dat ik het heel belangrijk vond om een ervaren kraamverzorgster op het gebied van borstvoeding in huis te krijgen.
Toen onze zoon werd geboren hebben we hem zelf de borst laten zoeken en aan laten happen. Wat een prachtige ervaring was dat! Ongelooflijk om te zien hoe sterk een pasgeboren baby is.
De eerste dagen ging het hartstikke goed (behalve dan dat ik ontzettend pijn had aan mijn linker tepel), totdat op een gegeven moment onze zoon na de voedingen bleef huilen.
Daarnaast kwam hij niet in gewicht aan… Toen was het wel duidelijk dat hij niet genoeg binnen kreeg…
Ook al had ik tegen mezelf gezegd: we zien wel hoe het loopt, het maakte me toch erg verdrietig.
Op advies van de lactatiekundige ben ik gaan kolven, om de drie uur (ik kreeg een fantastisch goede kolf van m’n broer en schoonzus, die ik nog steeds dankbaar ben)
De gekolfde melk gaven we na de ‘live borstvoeding’.
Door het kolven kwamen we erachter dat ik de voedingen wel kon kolven maar onze zoon het niet uit m’n borst kon drinken..
We hebben het nog geprobeerd met een borstvoeding hulpset, maar dit lukte ons niet goed.
Wat me wel opviel was dat hij zijn bovenlip niet omhoog krulde tijdens het voeden.
Na een consult van de lactatie kundige bleek dan ook dat het tongriempje en lipbandje te strak waren. Deze zijn beide gekliefd na drie weken.
We vonden het beiden een lastige beslissing maar ik had inmiddels zo vaak gelezen dat het niks voorstelde en dat er alleen maar voordelen uit voort kwamen.
Tijdens het klieven hield 1 assistente ons zoontje vast en 1 assistente mij omdat ik het niet aan kon zien. Gelukkig was het heel snel gebeurd en heb ik hem meteen aan kunnen leggen. Daarna was het meteen goed en heeft ons zoontje er geen last meer van gehad.
We hoopten uiteraard op beterschap.
Het aanhappen ging meteen beter! Hij krulde zijn lip nu wel goed omhoog.
Ik had het idee dat het nu beter zou gaan en ik hem misschien wel volledige borstvoeding zou kunnen gaan geven, wat natuurlijk m’n droom was.
Maar helaas krijgt mijn zoontje niet genoeg voeding uit mijn borst.
Ik heb na het klieven 24 uur geprobeerd om alleen maar live borstvoeding te geven, daaruit bleek dat het niet lukte. Hij bleef veel huilen en onrustig na de voeding.
Zijn techniek is op de een of manier niet goed genoeg, ook als hij uit de fles drinkt loopt de melk vaak langs zijn mond zijn hals in.
Ondanks dit alles geef ik nu zes maanden later nog steeds borstvoeding! Ik ben er zo ontzettend trots op.
Ik kolf vier keer per dag, variërend tussen de 60 en 150 ml per kolfbeurt. De rest vul ik aan met kunstvoeding.
Naast het kolven drinkt hij ‘s avonds voor het slapen gaat, ‘s nachts en in de vroege ochtend nog bij me aan de borst.
We genieten samen ontzettend van deze momenten.
Met vier maanden ben ik gaan werken en kolf ik 1 x per dag op het werk en ga ‘s middags eerder naar huis om daar te kolven.
Ik had gelukkig een kundige kraamhulp, veel steun uit m’n omgeving en een fijne lactatiekundige.
Daarnaast las ik tijdens het kolven vaak op de site van borstvoeding.com, de verhalen sterkten me en als ik een dipje had dan kreeg ik weer energie.
Ook al geef ik niet 100% live borstvoeding, het is meer dan ik ooit had durven hopen.