Een vrouw heeft borsten. Ik ben een vrouw. Dus ik heb borsten. En die van mij waren (meestal) netjes in mijn bh te vinden.
Klein maar fijn: voor mij prima passend bij mijn figuur. Al mocht ‘t wel wat steviger, voller en ronder zijn. Daarom dus een mooi klein voorgevormd cupje eromheen en niks meer aan doen!
Mijn borsten waren er ‘gewoon’.
Mijn borsten hoorden erbij als een onderdeel van mijn lichaam. Net zoiets als mijn buik,billen en benen. Gewoon… zo gewoon dat ik nooit had bedacht dat borsten helemaal niet zo gewoon zijn…
Tót het moment dat ik zwanger was. Toen waren ze ineens ‘aanwezig’, eerst vooral fysiek. Tot mijn verbazing werden mijn borsten groter, steviger, voller én ronder. Yes!
Zelfs de voorgevormde cup was niet meer ‘nodig’. Mijn nieuwe borsten hadden zich gericht op het kleine jongetje wat dicht bij hen groeide. Mijn borsten stoomden zich klaar voor een hele mooie tijd.
In een van de laatste weken van mijn zwangerschap droogde ik mij na het douchen af. Er vielen druppeltjes op de grond. Uit mijn borsten warempel. ‘Borstvoedings-leek’ als dat ik was,was ik hierover oprecht verbaasd (nu al?) en vond ik het eerlijk gezegd zelfs een beetje ‘smerig’. Ik had mij tijdens mijn zwangerschap in al het praktische verdiept, tot in de kleinste details maar ik was mij nog niet gericht op de functie van borsten zoals de natuur die bedacht had.
Die druppeltjes waren de aanleiding om mij toch eens te verdiepen in borstvoeding. Want dat deze druppels een teken waren dat mijn lichaam zich hierop aan het voorbereiden was,dat besefte ik mij op toen wel degelijk. Ik wist al wel dat ik borstvoeding wilde gaan ‘proberen’,zoals je dat dan noemt. Die keuze was vooral gebaseerd op gevoel. En mijn gevoel volg ik altijd met blind vertrouwen!
Toen ik na het lezen van verschillende boeken, artikelen en pagina’s erachter kwam dat borstvoeding zo ontzettend goed is voor je kindje, op verschillende vlakken, was dit een bevestiging van mijn gevoel. De feiten erbij resulteerden in:dit gaan wij doen! En wel voor de volle 100%!
Vier weken later werd Maas geboren. Wát een onbeschrijflijk gevoel! Diezelfde avond wurmde hij zich langzaam richting mijn borsten om eens lekker te snuffelen,de geur van zijn mama op te snuiven. Andersom deed ik hetzelfde. Ik heb de hele nacht liggen ruiken, kijken en voelen aan iets wat zó bijzonder is. Hij was geboren om voor altijd van te houden, dat was een ding dat zeker is. En iets waar je zoveel van houdt, wil je het beste van het beste geven. Natuurlijk heb ik die nacht geen oog dicht gedaan. De volgende ochtend dronk hij. Uit zichzelf.
Prachtig vond ik het!
En wat was ik trots op mijn kleine, slappe in cup voorgevormde, verstopte borstjes… ze waren er! En deden precies waarvoor zij bedoeld waren!
Groter dan ooit, bloter dan ooit, ronder dan ooit en voller dan ooit. Gevuld met het op één na kostbaarste bezit, colostrum genaamd. Iets wat ik een aantal weken geleden in de douche nog ‘vieze druppeltjes’ vond (laat staan dat ik de naam ervan kende), veranderde nu in goud waarmee ik mijn kostbaarste bezit kon voeden, troosten, liefhebben en in slaap kon krijgen! Wauw, wat een wondermiddel!
Op 27 maart 2015 dronk Maas voor het eerst. Inmiddels zijn we bijna 400 dagen verder en is er geen dag voorbij gegaan dat hij niet bij mij heeft gedronken.
Ik begon als leek. Met heel veel onwetendheid en gekluns op dag 1:
Geen idee van de hoeveelheid voedingen op een dag (én nacht).
Geen besef van de inspanning van borstvoeding (inmiddels weet ik dat het topsport is).
Nooit gerealiseerd dat ik overdag binnen 2,5 uur weer terug ‘moest’ zijn voor de volgende voeding (gevecht tegen de klok).
Geen besef van de afhankelijkheid van Maas (waarom heeft papa geen borsten om drie uur ‘s nachts?).
Nooit gerealiseerd dat het geven van borstvoeding heel veel doorzettingsvermogen van een moeder vergt (want man, man…wat vond en vind ik het soms zwaar).
Nooit bij stil gestaan dat ik helemaal niet na de bevalling mijn favoriete kleding weer aan kon (maar laagjes:lekker praktisch).
Geen besef dat ik die voedingsbh (die ik kocht omdat dat misschien wel handig zou kunnen zijn) maandenlang zou dragen.
Geen idee dat er gekolfd moest worden tijdens werkpauzes (en erachter komen dat je de lege flesjes voor aan het kolfapparaat vergeten bent).
Geen besef van eigenlijk nog niks van wat er bij komt kijken als je kiest om borstvoeding te geven.
Nooit verwacht dat ik in de rij bij de kassa aan mijn borsten zou voelen (welke kant?)
Nooit verwacht dat ik mijzelf af zou vragen of je een bekeuring kan krijgen als je stiekem kolft tijdens een autorit in de file (erachter komen dat een vrachtwagenchauffeur mij wél kon zien).
Nooit verwacht dat ik schaamteloos openbaar zou voeden (naast mijn zwager op een bankje en in ons nieuwe huis in aanbouw tussen de puinzooi staan o.a. in mijn top 10).
Nooit verwacht dat ik zou huilen om een gevallen flesje moedermelk van 50 ml (hysterisch huilen!).
Nooit verwacht dat ik bijna twee jaar geen glas wijn op heb omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om mijn melk weg te spoelen (en ik vond wijn voorheen best heel lekker).
Nooit verwacht dat ik mijn voorraad kostbare afgekolfde moedermelk zou gebruiken in de bereiding van babypannenkoeken en cake (en stiekem zelf een hapje nemen om te proeven).
Nooit verwacht dat weken, maanden zouden worden.
Nooit verwacht dat maanden, een jaar zou worden.
Wel verwacht ik dat dit jaar nog sowieso verlengd gaat worden tot minstens anderhalf jaar… Nog maar zó kort? Ok, misschien wel twee jaar 😉
Ik denk dat juist het feit dat ik geen verwachtingen had ervoor heeft gezorgd dat ik het afgelopen jaar met zoveel gemak, toewijding en liefde onze lieve Maas heb kunnen voeden.
Heel graag ga ik nog lekker ‘even’ door…
Hoelang precies? Geen idee…
Geen verwachtingen…
Zolang wij er allebei van genieten…
Dat lijkt mij het allerbelangrijkste!
P.s. Groetjes van mijn borsten,welke overigens overdag weer steeds vaker veranderen in kleine, slappe borsten. Gelukkig hebben we af en toe de stuwing nog én passen ‘ze’ weer in een mooi klein voorgevormd cupje. Maar hé,wat doen ze het wonderbaarlijk goed!!!
Nooit meer zal ik het gevoel hebben dat borsten er ‘gewoon’ zijn. Zij zijn veranderd in mijn trots waarmee ik mijn liefste bezit kan geven waar hij behoefte aan heeft.
Pien
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.