Toen ik zwanger was, wist ik zeker dat ik borstvoeding zou gaan geven. Zes maanden was toen m’n doel. De eerste maanden was ik er echt ‘vol’ van en verlegde ik het streefdoel al gauw naar ‘zo lang mogelijk’. Via borstvoedig.com ontdekte ik de mogelijkheid om aan tandemvoeden te doen… dat leek me geweldig en werd een volgend doel…
Nu is mijn dochter bijna negen maanden, en hebben we toch een andere beslissing genomen… Een hele moeilijke beslissing, waarvan ik lang heb gehoopt dat ik ze niet zou moeten maken… Zoals bij allicht vele borstvoedingsgevende mama’s, blijft mijn menstruatiecyclus nog altijd uit… We hebben altijd gezegd dat we vrij snel voor een tweede kindje wilden gaan, en inderdaad die goesting was er ook snel terug na de geboorte van onze dochter. Ze brengt zo’n verrijking mee in ons leven; we genieten zo van het mama en papa zijn, het voelt gewoon allemaal zo goed… en we willen ons leven dus heel graag openstellen voor een broertje of zusje… Aanvankelijk wilden we het gewoon op z’n beloop laten en wel zien hoe het evolueerde, maar de laatste maand merken we toch dat we eigenlijk niet meer willen wachten… Ik merkte ook dat de borstvoedingsmomenten met mijn dochter een beetje ‘geladen’ werden en dat ik soms wou dat ze langer wachtte voor een volgend slokje, ‘s nachts doorsliep,… Dat vond ik dan ook weer zo onterecht tegenover haar, als ik borstvoeding geef wil ik het wel met volle overtuiging en overgave doen!
Ik heb hier toch wel twee weken serieus mee in de knoop gezeten… ik wilde zo graag dat ik gewoon terug zwanger kon worden, kon blijven borstvoeding geven en dan tandemvoeden… Maar ik heb maar te aanvaarden dat het bij mij anders is… En dus volgde de beslissing om mijn dochter nog te laten drinken zoveel ze wil tot ze negen maanden is; dat vond ik wel een symbolische leeftijd: negen maanden in de buik, negen maanden aan de borst. Daarna blijf ik nog wel ‘s morgens en ‘s avonds geven, zeker tot ze 1 jaar is. Al kruis ik nu mijn duimen dat ik ondertussen wel terug vruchtbaar zal zijn en dan niet de beslissing zal moeten nemen om volledig te stoppen…
Voor mijn dochter zal het denk ik wel meevallen, ‘s morgens en ‘s avonds drinken. Sowieso drinkt ze nu veel minder overdag: als we thuis zijn vaak voor haar slaapje in de voor-en namiddag, maar nu het goed weer zijn we veel op pad en dan is het zelfs vaak minder. Ze is ook zo geïnteresseerd in de omgeving dat het overdag niet meer echt kwaliteitsvol drinken is: om de halve minuut moet ze zeker eens loslaten en kijken of ‘er niet iets veranderd is aan de omgeving’. En via het stukjes-eten en zelf-doen eet ze echt wel goed vaste voeding zodat de borstvoeding ook niet nodig is om haar honger te stillen…
Maar voor mij is het toch anders! Ik had haar toch graag gewoon de kans blijven geven om te drinken wanneer ze wil. Zeker voor haar slaapjes, of als ze thuiskomt van een dagje spelen in de opvang, of na een uitstap waarbij ze weer veel nieuwe indrukken heeft opgedaan. Die momenten zijn zo warm, zo innig… je voelt dan dat ze geniet van het speciale contact tussen mama en dochter via het borstvoeden!
Ik koester elk borstvoedingsmoment van de afgelopen maanden, en de beslissing nu -hoewel ze in de kern goed voelt- gaat gepaard met veel tranen… Ik denk de laatste tijd heel vaak: ‘er is maar één negatief ding aan borstvoeding geven, en dat is dat het verdomd zo moeilijk is om ermee te stoppen!’
Hilde