Natuurlijk ging ik borstvoeding geven, ik die grootgebracht was met borstvoeding en zelfgebakken brood en op mijn 44e mijn dochter Cato baarde. Maar zo eenvoudig was dat niet. De kraamhulp haalde er al een kolfapparaat bij omdat Cato niet goed dronk en er was bijvoeding nodig omdat mijn productie tekort schoot en ze achterbleef in gewicht.
Wat was dat frustrerend, gewogen voor en na een half uur voeden en nauwelijks iets binnengekregen.
En was ik jaloers op de stevige baby’s van mijn yoga vriendinnen en hun overvloedige melkproductie. Gelukkig werd Cato sterker en dronk ze beter, al nam het nog bijna een uur en leek het vaak meer op gezellig sabbelen dan drinken. Na een week of zes ging het wat beter en combineerden we gekolfde voeding, aan de borst en af en toe een fles kunstvoeding.
De lactatiekundige adviseerde haar gewoon een dag helemaal aan de borst te nemen. Maar wat was dat moeilijk om het los te laten, en niet meer te weten hoeveel erin gaat als je wilt dat je baby goed groeit.
Een vakantie deed veel goed, rond week negen, om de tijd te nemen haar te voeden en lekker op een Spaans terras te genieten van je kindje. Daarna hebben we geen kunstvoeding meer gegeven, en heeft ze ook een paar weken bijna alleen de borst gehad.
Na drie maanden ben ik weer gaan werken. Het was wel even schrikken, toen ik op kantoor de kolfkamer in liep, een tafel met vier stoelen en twee andere kolvende dames trof. Maar, anderzijds steunt het me ook enorm dat er collega’s zijn die ook tussen de vergaderingen door de bloes onder hun mantelpak omhoogschuiven, ik werk immers bij een bank. In de kolfkamer praten we alleen over baby’s en niet over werk.
‘s Nachts komt ze vaak, maar het geluk houdt me overdag wakker. En het is heerlijk thuiskomen, met Cato aan de borst even ontspannen op de bank. Ze kijkt me met grote ogen aan en houdt met haar knuistje mijn shirt vast of pakt ondeugend mijn ketting beet. Het is makkelijk op pad, geen zorg over eten, alleen de luiers mee. Cato is nu net iets onder de groeicurve maar een slanke baby met ronde wangen en een onderkinnetje en een ontspannen moeder!
Inmiddels is Cato 6,5 maand. Ik had me voorgenomen de borstvoeding in ieder geval vol te houden tot zes maanden, maar het gaat me nu zo gemakkelijk af, het kolven dan, dat ik nog wel even doorga, en het is nog steeds zo gezellig als ik haar aan de borst heb. Cato eet inmiddels allerlei fruit, pap, groente en wat brood, maar kijkt nog vaak met verlangen naar mijn borsten en ligt dan heerlijk te genieten, een beetje te mummelen en te trappelen als ze drinkt. Het is een van de mooiste dingen die me is overkomen.
Juultje
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.