Ruim zeven weken geleden werd ik opnieuw moeder, van Joren. Hij werd geboren na 41 weken en 1 dag zwangerschap, na een snelle en heftige thuisbevalling. Hij lag meteen op mijn borst en dronk ook onmiddellijk, heel lang en rustig. De volgende dag mocht Gijs zijn broertje bewonderen en wilde hem meteen leren hoe je een (mijn, in dit geval, maar ik deel graag) cracker moet eten door het voor te doen. ‘Kijk, zo moet dat!’
We hadden hem tijdens de zwangerschap verteld dat de baby nog niks zou kunnen en dat hij veel van Gijs kon leren. Uiteraard at Joren geen cracker, maar ook over ‘am drinken’ (zo noemt Gijs drinken uit de borst) had hij zijn ideeën. ‘Ik mag deze kant en Joren die kant. Grote hap, Joren!’. En zo had in ineens twee kinderen tegelijk aan de borst. Erg mooi en bijzonder, vond ik. Maar ook wat onpraktisch. Na deze keer is het nog één keer voorgekomen maar verder drinken ze elk op hun eigen moment, dat vind ik fijner.
Waar ik bij Gijs, zoals ik in mijn eerdere verhaal hier al eens schreef, veel opstartproblemen had zoals stuwing, harde plekken en veel ellende en gedoe door Gijs’ te korte tongriempje en lipbandje, liep het bij Joren eigenlijk meteen goed. Geen pijnlijke tepels -wellicht doordat Gijs door is blijven drinken tijdens m’n zwangerschap zodat m’n tepels ‘geoefend’ waren gebleven- en nauwelijks stuwing. In de eerste week had ik één keer een harde rode plek door stuwing en die kon Gijs mooi weg drinken.
De grootste ‘problemen’ zijn eigenlijk dat ik een flinke productie heb waardoor Joren vaak moeite heeft met het weg drinken van de melk als het toeschiet, vooral als m’n borst vol zit. Hij verslikt zich dan, huilt even erg verdrietig en teleurgesteld met een pruillipje dat je hart doet breken, en drinkt dan verder. Hij laat daarbij vaak de borst even los om op adem te komen of te hoesten en dat zorgt voor veel geknoei. Ik heb me erbij neergelegd dat ik mijn kleren niet lang schoon hou en trek dus maar regelmatig een fris voedingshemdje aan. Door het heftige toeschietreflex en het zich verslikken krijgt hij ook wat meer lucht binnen dan normaal. Vervelend. Wat wel eens wil helpen bij het probleem van de heftige melkstroom is hem op m’n buik te leggen (biological nurturing) waardoor hij wat tegen de zwaartekracht in drinkt.
Joren heeft praktisch altijd genoeg aan het drinken van één kant. Hierdoor ontstond er in week vijf een soort van luxeprobleem toen hij ineens zomaar af en toe vier of vijf uur tussen de voedingen liet ‘s nachts. Ik werd wakker van de pijn van de stuwing en heb hem een paar keer op mijn verzoek aangelegd, en een paar keer gekolfd om de druk wat weg te nemen. Soms met de hand boven de wasbak een beetje, en twee keer met het kolfapparaat een hele borst leeg, omdat de andere ook al heel vol zat. Hij is nu zeven weken en heeft inmiddels bijna standaard vier of vijf uur tussen de voedingen in zitten ‘s nachts. Ik kan het bijna niet geloven (met Gijs was het jaren lang zó anders, zó zwaar…) en geniet er maar van, want ik weet ook dat het zomaar weer kan veranderen.
En mijn productie heeft zich, ik blijf het wonderlijk vinden, kennelijk aangepast want nachtelijk ‘aftappen’ is niet meer nodig. M’n borsten raken wel vol maar niet pijnlijk.
En vóór het slapen gaan mag Gijs één kant drinken, waarna Joren de andere kant drinkt en ik met lege borsten de nacht in kan. In de ochtend mag Gijs ook drinken nadat Joren de ene kant heeft geleegd, en start ik de dag dus ook zonder stuwing. Verder mag Gijs niet drinken. Hij begrijpt dat Joren een baby is en vaker mag. Heel soms vraagt Gijs er toch om en dan leg ik het gewoon nog eens uit. En daar reageerde hij een keer zo mooi op… Ik vertelde: ‘Joren is een kleine baby die alleen nog maar moedermelk kan drinken. Jij mag in de avond in bed hij me drinken, en als je wakker wordt. Én soms een extra keer als m’n borst zo vol zit dat het pijn doet, dan kun jij de pijn weg drinken. Je bent dan een soort helper.’ ‘Nee’, zei Gijs, ‘ik ben dan een… (denkt even na) Pijnstofzuiger!’. Prachtig… Maar de laatste drie weken blijft het bij de vaste momenten omdat ik ‘de Pijnstofzuiger’ niet meer nodig heb gehad.
Het gaat allemaal zoveel makkelijker dan de eerste keer, dat is erg fijn want moeder zijn van twee brengt genoeg andere uitdagingen. Ik leg Joren zonder moeite (afgezien van de lekkage, waarvoor ik een doekje gebruik) overal aan: in een croissanterie, op Noorderzon (festival in Groningen), tijdens een boswandeling. En hij groeit als kool! Op dag vier was hij alweer op zijn geboortegewicht. Ik ben dankbaar en blij dat ik mijn baby kan geven wat hij nodig heeft (zowel qua voeding als qua contact en geborgenheid), en mijn peuter (Gijs is nu twee jaar en acht maanden) daarnaast ook nog. De natuur is zo bijzonder! En goede voorlichting zo belangrijk!
Want zonder deze fijne website en de hulp van een lactatiekundige en ervaringstips uit mijn omgeving was ik waarschijnlijk bij de start van Gijs al afgehaakt. Wat ben ik blij dat het ging zoals het ging en nu gaat zoals het gaat. Gijs zal over een tijdje vast wel stoppen, en Joren heeft nog even te gaan. Wie weet wat ons borstvoedingsavontuur ons nog allemaal gaat brengen…
Maaike schreef al eerder
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Hoe is jouw verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw borstvoedingervaringen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.