‘Wil je even meekomen naar binnen’ zegt de peuterjuf op het schoolplein.
Op school zitten mijn zoon van vijf en mijn peutermeid van twee. Ik loop met babylief in de draagdoek mee naar binnen.
‘Er zijn ouders geweest die hebben geklaagd en er moeite mee hebben dat jij je kind aan de borst doet.’
Ik: ‘o’
Zij: ‘voed gewoon even in een andere ruimte de volgende keer’
Ik: uh.. nee, ik ga liever eerst hierover in gesprek alvorens keuzes te maken en misschien hoeven er niet eens keuzes gemaakt te worden.
Zij: er is ook tegen de directeur hierover geklaagd en er lopen hier ook kinderen in groep acht die dan een blote borst zien…
Ik: laat er in godsnaam vaker een borst te zien zijn in deze setting bij kinderen uit groep acht zodat de associatie met bloot niet persé erotiek hoeft te zijn. ik begin te huilen, voel me machteloos en vind het ongelofelijk triest dat dit bestaat..
Zij: tja, als er mensen last van hebben is het een kleine moeite er rekening mee te houden toch?
Ik: dat is de issue niet. Er is iemand of meer die ergens last van hebben, die dat tegen een ander hebben gezegd dan degene waar ze last van hebben en vervolgens gaat die ander mij zeggen dat ik mijn gedrag moet veranderen. Dat is niet hoe ik het wens. Allereerst mogen mensen mij rechtstreeks aanspreken. En ten tweede vind ik het reuze interessant als ik me ergens aan stoor wat dat zegt over mij, dus ook als een ander zich stoort aan iets wat ik doe, is dat interessant voor die ander wat maakt dat hij/zij zich stoort. We zijn het helaas niet meer gewend in onze cultuur. Dus ben ik een uitzondering, dus valt dat op bij deze of gene. Dus kan ook het advies zijn aan andere voedende moeders om vooral in het openbaar op school overal en nergens het kind aan de borst te zwengelen… kan ook een conclusie zijn..
Afijn, een uur en tranen later, net buiten het hek van het schoolplein, met baby aan de borst, komt de directrice d’r aan. Ze vertelt dat er iemand bij haar is geweest om te vragen of er ‘beleid op is’ en dat ik in de gangen was gezien met de baby aan de borst terwijl ik ook nog een ander kind hielp. De Directrice heeft toen gezegd dat degene dat tegen mij zelf mocht zeggen en ook dat ze eerst zelf wou weten ‘of het echt waar was’….
Kort gezegd, ik heb haar moeten laten inzien dat ik mijn kind de borst geeft als dat nodig is en niet als de klok dat zegt. Daarnaast gebruik ik geen fabrieksspeen, dus de borst is meer dan voeding. (daar viel opeens een kwartje bij haar). Dus heb ik hem soms ook even lopend aan de borst als ik nog twee andere kinderen ‘doe’.
Afijn, ongelofelijk dat ik nu hierin verzeild ben geraakt. Ik, degene die altijd zegt dat er nooit negatief wordt gereageerd op borstvoeding omdat dat te maken heeft met je eigen houding. uh.. nou ben ik aan zet.
Update: Een dag later stond de directeur open om mijn visie op school kenbaar te maken via nieuwsbrief en ouderavond als ik daar behoefte aan had. Mijn suggestie om in groep acht iets over borstvoeding te vertellen nam ze ter harte, dat kan na de zomervakantie. De docent van groep acht herkende niets van de uitspraken van de peuterjuf. De directeur eindigde met: ‘Doe dan even een sjaal erover ofzo’.
Er is al met al veel ingevuld en gespeculeerd. Nog steeds is niet bekend wie nou eigenlijk problemen had met wát. Voor mij heeft het helaas nog wel het effect dat ik gespannen weer naar school ga morgen wanneer de baby onrustig wordt. Het aanleggen is opeens beladen geworden.