Vier keer is scheepsrecht? [4]

De vierde aflevering: Chaevynn

‘Ik kan er geen zinnig woord over zeggen.’ De verloskundige verslikt zich in haar thee. ‘Ik dacht dat jij genezen was van het borstvoeden?’ Zwanger van de vierde zit ik tegenover haar. ‘Waar ik echt van genezen ben, zijn al die ziekenhuizen, kunstgrepen en andere troep. Ik moet echt even tijd hebben om na te denken.’ Ik moest heel erg wennen aan de zwangerschap, wat een onverwacht cadeautje was, ik was er flink van in de war.

verhaal-86-7.jpgRond de 23 weken was ik eruit. Moeder Natuur had ons dit onverwachte wonder gegeven, dus zou ik hem geven wat Moeder Natuur voor hem had voorzien. Ik schreef me in voor een borstvoedingscursus en haalde ‘preventief’ van alles in huis wat ik bij Dariënne eigenlijk wel heel goed had kunnen gebruiken. Dan kon ik het pakken als het nodig bleek en was het niet nodig, dan was het gewoon jammer van die paar tientjes. Ik vroeg om tips en advies via hyves en fora en ik bereidde me mentaal voor. Ik was bereid om heel ver te gaan om het te laten slagen deze keer. Maar als mijn grens zou worden bereikt, zou ik er gewoon mee ophouden. Dan zou ik in ieder geval al het mogelijke hebben gedaan om het te laten slagen.

Over ziekenhuizen en kunstgrepen had ik helaas weinig te zeggen als het over de bevalling ging, maar dat is weer een ander verhaal. Maar toen Chaevynn twaalf uur oud was, waren we thuis. En ik had nog geen bloedblaren! Wederom had ik in het ziekenhuis totaal geen begeleiding gehad met de borstvoeding, ondanks dat ik daar nadrukkelijk om gevraagd had, maar ik was deze keer tenminste zelf goed voorbereid. Zelfs mijn kraamhulp schonk niet zoveel aandacht aan de borstvoeding, maar dat was meer omdat ik zelf goed door had waar ik mee bezig was.

Ja, ik heb wel wat kloofjes gehad. En nee, niet omdat Chaevynn niet goed aanlag. Hij heeft een overbeetje en zijn mondje is gewoon heel klein, dat maakt het happen niet echt makkelijker. Ook hapte hij, doordat ik enorm veel melk had, minstens tien keer aan voordat hij doordronk. En dat in combinatie met mijn gevoelige huid, die zelfs van kolven kloven ontwikkelt, kan wat pijn opleveren. Maar ik heb geen enkel moment gehad waarop ik dacht dat het niet meer te houden was voor mij!

Chaevynn is nu vijfenhalve week en de borstvoeding loopt als een trein. Hij is een jongetje met een gezonde eetlust en komt gemiddeld 315 gram per week aan. Een lekkere bolle toet en iedere keer weer een flink volle luier zijn het bewijs dat hij genoeg binnenkrijgt. Hij slaapt zelfs al door ‘s nachts. En niet geheel onbelangrijk; ik heb geen pijn!

Als ik sommige verhalen lees over borstvoedende moeders, denk ik, wat blaas ik nou hoog van de toren, ik geef pas vijfenhalve week succesvol BV. Wie weet hoe het over een paar maanden is. Maar anderzijds; het is me verdorie toch maar mooi gelukt! Ik voed mijn kind zelf, terwijl ik een kind geleden nog dacht dat ik er nooit meer aan zou beginnen. Hoe lang ik het voeden vol wil houden? Ik zet in op minimaal een jaar, daar ga ik voor knokken. En daarna; dat zie ik dan wel weer. Zolang als hij het hebben wil. Het is me gelukt en ik kan je niet vertellen wat dat met me doet. Het voelt zo machtig, zo bijzonder. Ik word iedere keer overspoeld door een gevoel van intense liefde, heftiger dan ik ooit eerder heb gevoeld. Ik heb geen spijt van hoe het is gelopen met mijn dochters, maar dat ik nu wél zelf mijn kind kan voeden, is een dijk van een afsluiter. Vier keer kan soms ook scheepsrecht zijn..!

    \t

  • Esther