Driemaal is scheepsrecht

verhaal-266-1.jpgVol bewondering heb ik mijn gehele zwangerschap deze site bezocht en vele verhalen gelezen. Dit is ons derde kindje en ook dit keer wist ik weer, Ik wil borstvoeding geven.
Onze eerste dochter is geboren met 35 weken, ik als 18 jarige stapte zonder ervaring en enige kennis in de rollercoaster van het moederschap en borstvoeding geven.
Helaas heb ik maar vier weken mogen genieten van borstvoeding bij onze oudste. Na haar geboorte werd ze aan allerlei slangetjes en dergelijke gelegd en van mij gescheiden. Ik heb door middel van kolven haar wel borstvoeding kunnen geven, maar helaas lukte het haar zelf niet om te drinken. Na vier weken stond ik helemaal droog en door mijn gebrek aan kennis en alle drukte die ons overkwam ben ik toen gestopt.

Bij mijn tweede zwangerschap wist ik het weer zeker, ik ga borstvoeding geven.
Deze zwangerschap duurde een stuk langer en ik beviel van een gezonde flinke zoon.
Hij was zoooo sterk dat mijn tepels na een dag tot bloedens toe kapot waren en er nog steeds maar twee drupjes kwamen; volgens de verpleging lag hij goed aan en moest ik gewoon even doorbijten.

Tenenkrommend en huilend heb ik drie dagen geprobeerd de borstvoeding op gang te laten komen. Op een gegeven moment wist ik het niet meer en mijn kraamzorg vond dat ik moest stoppen.
Hier heb ik zo ontzettend spijt van gehad, dat ik na twee weken toen mijn borsten waren genezen ben gaan relacteren.

Dagenlang ben ik druk geweest met het op gang krijgen van de borstvoeding, zonder enige begeleiding.

‘s Nachts kreeg hij volledig borstvoeding en overdag kolfde ik voor twee flessen en legde ik elke voeding aan, maar ik moest nog wel bijvoeden.
Toen hij acht weken was begon hij langere nachten te maken en ik merkte dat dat invloed had op mijn productie.

Ik was zo teleurgesteld dat ik na zo hard werken weer minder produceerde dat ik weer af ben gaan bouwen. Toen kwam de wens voor een derde kindje en tijdens het wachten op de zwangerschap ben ik al veel gaan lezen en via een hele lieve dame op een babysite heb ik veel info gekregen over alle feiten en fabels en wat ik kon gaan doen om het te laten slagen.

Toen ik eenmaal zwanger was heb ik meteen de borstvoedingscursus gevolgd, zodat ik me goed kon voorbereiden. Mensen zeggen vaak borstvoeding is de natuur, dat lukt gewoon…
De natuur is het wel, maar ik heb nu zoveel meer geleerd dat ik het jammer vind dat ik me eerder niet verdiept heb en ik altijd dacht, het lukt me wel het is de normaalste zaak van de wereld.

Toen de het einde in zicht was werd ik steeds zenuwachtiger en onzekerder, zou het wel lukken, ik wilde het zooooo graag. Ik ben met ervaren borstvoeding mama’s blijven praten die me echt door die tijd (en nu nog steeds) heen gesleept hebben.
Meteen al na de bevalling, merkte ik dat ik en Melody een perfect team waren samen.
Wat een natuur talentje, ik kon zowaar lachend mijn meisje haar eerste keer borstvoeding geven.
Ik hoorde haar ‘s nachts zelfs al slokjes tot zich nemen.
Wat een totaal andere ervaring, ik voelde mijn zekerheid steeds verder groeien en ik wist dat ik de juiste beslissing had genomen om het nogmaals te proberen.
De eerste dagen heb ik mijn tepels heel goed verzorgd na de voeding, om te voorkomen dat het alsnog mis zou gaan.
Ik heb mijn aanlegtechniek heel erg goed bestudeerd en als ik voelde, het is niet fijn, zijn we samen meteen gaan verbeteren.

Ditmaal had ik een super kraamverzorgster, die me echt nauwlettend in de gaten hield om te zorgen dat de borstvoeding zou slagen. Mijn eerste streven, had ik behaald, de borstvoeding laten slagen, de kraamtijd doorkomen.
Mijn tweede streven was drie maanden borstvoeding geven, daarna zou ik wel verder zien.
Dat streven heb ik nu net behaald en ik voel me nu zo intens gelukkig!

Melody groeit hard, is in drie maanden iets meer dan twee kilo aangekomen vanaf haar geboortegewicht. En dan te bedenken dat ze meer dan 10% af was gevallen, van 3630 naar 3200.
De regeldagen zijn me wel erg zwaar gevallen en een paar keer wilde ik de handdoek in de ring gooien.
Maar elke keer dacht ik, nee ik heb er negen maanden lang voor geknokt, mijn hersens hebben overuren gemaakt met alle info e.d, ik mocht nog niet opgeven.

Ondertussen wordt het steeds makkelijker en ben ik nog lang niet van plan om te stoppen!! Ook slapen we vanaf dag één al samen, de eerste weken was dit het makkelijkst, omdat ze elk uur kwam, nu maakt ze steeds wat langere nachten, maar vind ze het nog heerlijk om bij ons te liggen.
Mijn volgende streven is zes maanden, die ga ik zeker behalen!
En als ik even een dipje heb, kijk ik naar deze prachtige foto, waarin alles geschreven staat.
De dankbaarheid is af te lezen in haar mooie oogjes.

Groetjes Melissa, een gelukkig voedende jonge moeder van 22 jaar.