Ik wist het meteen: ook dit keer zou ik er alles aan doen om mijn kleine ukkie borstvoeding te gaan geven. Dat dit dus betekende dat wanneer ik weg zou gaan, ik moest kolven of een plekje moest zoeken zodat niemand mij zou kunnen zien om borstvoeding te geven, dat nam ik maar voor lief.
Ik zelf vind het niet storend als ik een vrouw zie voeden in het openbaar. Sterker nog, ik vind het zo vreemd dat wij in Nederland het heel normaal vinden om een vrouw op een enorme poster te zien hangen in lingerie of topless te zonnen, maar voeden in het openbaar zou dan ongepast zijn of zelfs onsmakelijk? Ik als ‘bedekte’ moslimvrouw zou niet open en bloot voeden maar onsmakelijk zou je dit toch zeker niet kunnen noemen, iets wat het meest natuurlijk is om te doen.
De zomer begon vroeg dit jaar.
Daar zat ik heerlijk op een bankje in het zonnetje. Mijn oudste zoon speelde in het zand en had alles behalve zin om naar huis te gaan.
Moessa, pas vier maanden, lag heerlijk te slapen in de wandelwagen. Ik werd toch een beetje zenuwachtig omdat ik geen gekolfde melk bij me had, en bovendien was het al een tijdje geleden dat hij zijn laatste voeding had gehad.
Nou maar hopen dat hij nog even een slaapje zou doen en natuurlijk op dat moment Waaa Waa Waa. Hij had duidelijk trek en de tijd rekken met mijn pink was duidelijk niet meer te doen. Nee, hij wilde mamamelk. De oudste uit de zandbak halen verdrietig dat zijn zandbak avontuur vroeg tijdig wordt verstoord.
Moessa huilend in de wagen want ja die wil mamamelk, en wel nu! En ik natuurlijk zwetend thuis aankomen. Nee dat was geen optie.
Ik pakte Moessa uit de wandelwagen. Gelukkig had mijn tuniekje een laag decolleté zodat ik hup mijn voedingsbeha losmaakte. Mijn hoofddoek van lichte stof, daar kon hij mooi onder en hij dronk gulzig.
Daar zat ik in het zonnetje op een bankje met mijn ukkie tegen me aan.
Ook ik genoot op mijn manier van voeden in het openbaar.
Shafiya