Al voor ik zwanger werd wilde ik ooit borstvoeding geven. Ik vond het intrigerend en prachtig om te zien en het leek me ongelooflijk praktisch. Tijdens mijn zwangerschap zijn we samen op stap geweest om allerlei informatie te verkrijgen over de bevalling en de borstvoeding. Gelukkig heeft mijn man altijd gezegd dat het hem fantastisch leek als ik borstvoeding gaf.
Toen ik maanden later las (op jullie site) dat steun van de partner de belangrijkste factor is in het slagen van borstvoeding geven, kon ik dat alleen maar beamen. Steun van mensen in je omgeving is sowieso essentieel. Mooi om te melden dat mijn beste vriendin er zelfs bij het plannen van haar bruiloft rekening mee hield. Duidelijke instructies aan de feestlocatie: ‘een van mijn gasten gaat borstvoeden of kolven en daar moet dus een ruimte voor zijn.’
Zoals wel vaker, zeker bij een eerste, hadden we wat opstartproblemen. Marcel heeft in de eerste week een aantal voedingen met nepmelk gekregen om te voorkomen dat hij niet teveel afviel. We hadden een mooi systeem aangedragen door de (fantastische) kraamverzorgster, Marcel dronk eerst bij mij alles wat hij wilde of volhield, en daarna ging ik kolven en gaf mijn man uit een bekertje de nepmelk.
Elke druppel mamamelk werd bewaard en verzameld tot er een volledige voeding was, zodat zoveel mogelijk mijn melk gegeven werd. Hier zijn we op woensdagochtend mee begonnen en op vrijdagavond spoot de melk uit mijn borsten. Vanaf toen heeft ons manneke (op vier voedingen na) alleen mamamelk gekregen. Op de crèche lag standaard een flesje in de diepvries. En thuis lag er ook nog genoeg opgespaard. Hartstikke handig zo’n constante melkbron.
Ik ging er altijd vanuit dat een kindje zes maanden borstvoeding kreeg. Ik had er werkelijk niet bij stil gestaan dat daarna nog best lange tijd melk de voornaamste bron van voeding was. Daarom ging ik uit van zes maanden voeding geven. Toen de zes maanden bereikt waren en hij en ik het nog steeds heerlijk vonden, was het makkelijk om door te gaan. Sowieso had ik intussen geleerd dat ik tot negen maanden mocht kolven op mijn werk. Dat hebben we dus maar gedaan. Wel werd ik wat makkelijker. Een keer te weinig melk, geef hem maar een extra boterham en als het niet anders kan een keertje nepmelk. Dit moest ook wel om het voor mij vol te houden. De productie liep door het vele kolven toch wel terug en ons mannetje was wat vaker ontevreden. Elke keer weer hebben we dat bijgewerkt door extra te kolven en vaker aan te leggen.
Na negen maanden gingen we op vakantie om af te bouwen. Wel wilde ik de avondvoedingen blijven doen. Een oorontsteking maakte het geheel wat lastig, waardoor ik veel last kreeg van stuwing. Dat was uitermate onaangenaam. Na een week leken we weer een mooi ritme te hebben ontwikkeld waarbij hij ‘s nachts ook weer doorsliep.
Gedurende anderhalve maand hebben we de avondvoeding erin gehouden. We genoten samen van dat laatste momentje voor het slapen gaan. Uiteindelijk heeft een terugkerende oorontsteking, waardoor het drinken erg onregelmatig werd en ik erg moe was in verband met constant onderbroken nachten, ervoor gezorgd dat de productie sterk terug liep. Toen ik plannen maakte om een weekend weg te gaan zonder kind en het idee van de kolf meenemen me zo tegenstond dat ik bijna een hekel kreeg aan voeden, heb ik besloten er een punt achter te zetten. Ik wilde niet dat mijn laatste ervaringen negatief zouden zijn, dat zou geen recht doen aan het voeden.
Terug van het weekend leek het nog even uit zichzelf goed te komen, maar uiteindelijk kon ik ons mannetje niet meer tevreden krijgen. Ook toen zag ik zo op tegen weer moeten kolven dat ik besloot dit niet te doen.
Inmiddels, drie weken na volledig stoppen, kijkt hij er helemaal niet meer naar om. Als ik tegenwoordig mijn BH aantrek kijkt hij niet op of om, terwijl hij er vroeger altijd om protesteerde. Ik ben trots op hem dat hij het zo goed heeft gedaan op mijn melk en trots op mezelf om het doorzetten, maar vooral ook om het genieten van het melk geven.
Via een vrij geïnterpreteerde manier van ‘stukjes-voeden en zelf-doen’ hebben we nu meestal erg gezellige en gemakkelijke maaltijden waar we met zijn drieën van genieten. Na een eerste periode waarin hij alles at, begint hij nu opeens kieskeurig te worden en legt resoluut alles waar hij geen zin in heeft naast zijn bord. Zijn voorkeur wijzigt per dag en ik kan er niet van wakker liggen. We bieden hem aan wat de pot schaft en hij eet wel, of niet.
Het mooiste van borstvoeding vind ik dat het mij vertrouwen heeft gegeven in mijn kind. Hij kan zelf erg goed bepalen hoeveel hij nodig heeft, dat kon hij wat betreft het aantal en hoeveelheid borstvoedingen en dat zal hij nu ook wel kunnen.
Daarom van mij geen borstvoedingsfoto, ook omdat ik dat toch wel erg privé vind, maar een heerlijke foto van een heerlijk manneke na een heerlijke maaltijd.
Dank voor jullie ondersteuning en hopelijk tot een volgende kindje!
Groet Femke en Marcel