Het zou de duur kunnen zijn hoe lang je een auto hebt gehad of het dat het tijd wordt voor een nieuwe stofzuiger. In mijn geval gaat het om iets anders, deze week, na zeven en een half jaar stop ik met het geven van borstvoeding.
Het was geen vooropgezet plan, het liep zo. Omdat ik in de afgelopen jaren wel eens las dat er mensen waren die het voeden van een kind dat tanden kreeg, liep, of zelfs vol zinnen sprak onbegrijpelijk vonden besloot ik er deze column aan te wagen. Niet om te laten weten hoe het moet, maar om te laten lezen hoe het kan gaan, hoe het bij ons ging.
Dochter bedacht dat ze voortaan wel zonder luier slapen kon. Voor mij voelde dat als een goed moment om ook te stoppen met die paar slokjes aan de borst voor het slapen gaan. Na een bevestigende reactie op haar vraag: ‘Gaan we dan nog wel knuffelen en boekjes lezen in bed?’ stemde ze in.
3,5 jaar is ze en heeft twee broers, dus die 7,5 jaar borstvoeding gingen niet naar één kind, maar naar drie. Die toevalligerwijs allemaal ongeveer 3,5 jaar bij me dronken. Voor de snelle rekenaars, er waren inderdaad ook perioden dat ik twee kinderen tegelijk voedde. Zoals ik al zei, het liep zo. Ik had het gevoel dat het goed voor ons was en er waren geen redenen om eerder te stoppen.
Maar na verhalen die ik hoorde van anderen begrijp ik dat ik geluk gehad heb. Ik had baby’s die direct wisten hoe het moest, baby’s die zich lieten troosten aan de borst, die ‘s nachts weer verder sliepen aan de borst, die geen klok of maatstreepjes nodig hadden, die groeiden en zich ontwikkelden.
Geluk dat ik in deze periode maar enkele keren een borstontsteking en een melkblaar opliep.
Geluk met mijn man die op dat soort moeilijkere momenten niet begon over stoppen.
Geluk dat hij vertrouwde dat het goed zat.
Geluk dat hij zich geen tweede rangs ouder voelde omdat hij geen fles hoefde te geven.
Geluk met familie en vrienden die (hoewel ze soms een wenkbrauw optrokken) zich niet bemoeide met hoe wij het deden.
Geluk met m’n werk en collega’s.
Geluk met m’n lijf die dit gewoon kan.
Geluk met het vertrouwen op het instinct van onze kinderen en vertrouwen in mezelf dat het goed was.
Nu zit ik hier met een héél lichte stuwing, en besef me dat er dus echt nog wat melk was na 7,5 jaar! Hopelijk blijft het hier bij, een kolf heb ik niet meer. En dochter vragen dat ga ik niet doen, dat zou het lastig maken voor haar. Want hoewel ze het prima vindt, had ze vanavond toch graag nog een slokje gehad. Na een knuffel en wat water was het ook goed.
Zeven jaar en zes maanden, drie kinderen, hoeveel liter zou dat zijn? Heel wat!
Het was mooi, en nu is het af.
Anke
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons jouw verhaal!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.