Borstvoeding moet een ontspannen iets zijn, dat is wat je constant hoort in je zwangerschap.
Helaas was dat bij ons niet het geval.
Mijn zwangerschap werd overschaduwd door de terminale ziekte van mijn vader en het was maar de vraag of hij onze zoon nog zou zien.
Door die stress vroeg ik me af of het wel allemaal goed zou gaan, zou de stress de borstvoeding niet tegenhouden? Komt de productie wel op gang?
Gelukkig werd onze zoon gezond geboren en kon mijn vader hem nog zien.
We moesten nog een week in het ziekenhuis blijven vanwege een kleine medische reden, wat niets met de voeding te maken had.
We moesten wel naar de couveuse afdeling omdat ze daar de apparatuur hadden voor de monitoring. Op de couveuse afdeling kregen we een strak schema in handen.
Borstvoeding moest om de drie uur gegeven worden, elke borst tien minuten de rest afkolven en met de fles geven als hij aan de borstvoeding niet genoeg had.
Als hij eerder honger had dan moest hij wachten en als hij dan niet wakker genoeg was om te drinken werd er in zijn handje en voetje geknepen tot gillens toe.
Volgens de verpleging ging het voeden niet goed en zou hij te weinig binnen krijgen, daardoor werd hij weer te moe waardoor hij niet goed kon drinken etc, een neerwaartse spiraal. Er kwam een lactatiekundige en een logopediste maar die konden geen vreemde dingen ontdekken.
Op woensdag, vijf dagen na de bevalling, werd ons van uit het niets medegedeeld dat ze zaten te denken aan een maagsonde. Wij schrokken ons kapot, de dag daarvoor hadden we al een soort exit gesprek gehad dus de verwachting was compleet anders dan een maagsonde.
Die middag durfde ik dan eindelijk mijn instinct te volgen en heb ik hem aan de borst gelegd terwijl het eigenlijk ‘te vroeg’ voor hem was. Hij dronk ineens stukken beter en hij knapte ook snel op. Zo goed zelfs dat we de vrijdag eindelijk naar huis mochten!
Pas toen de kraamzorg bij ons kwam en vertelde over borstvoeding drong het bij ons door hoe stressvol het schema in het ziekenhuis was. Ineens was borstvoeding geven leuk en genieten. Een fles geven doen we dus ook niet meer en hij drinkt nu heerlijk ontspannen bij me, een verademing! Het is heerlijk om met hem in bed te liggen en hem te zien drinken en wegdromen!
Toen mijn vader twee weken na zijn geboorte overleed was ik bang dat mijn productie door de stress en verdriet tot stop zou komen. Maar veel problemen hebben we daar niet mee gehad. Nu is het dan eindelijk wat rustiger en kunnen we hem zien groeien en bloeien!
Groeten, Esmée
- Reageren? Dat kan op de Facebookpagina van Kenniscentrum Borstvoeding
- Heb jij ook een belangrijk verhaal? Kijk hier en schrijf ons over je zieleroerselen!
- Bereid je voor op borstvoeding en lees hier alles over borstvoeding.
