Opeens had ons Hannahtje super hoge temperatuur en zij was slap en prikkelig en voeden was heel moeilijk. Tandjes! Drie, opeens. Eerste dag dacht ik, ja het komt ok, laat kindje maar een beetje uithongeren, dan zal ze beter eten. Maar dan midden van de dag wilde ze nog steeds niet eten, ik heb haar beetje thee gegeven. Toen waren het van die warme dagen in juli en ik wilde geen uitgedroogd kindje krijgen. Dus thee in de fles. Dat vond ze fijn. Maar ze wilde de hele dag niets eten, en dat voelde ik op mijn borsten. Pijn, pijn, pijn!
‘s Avonds, voor het slapen probeerde ik een beetje te voeden, maar het lukte nog steeds niet. Zij was wakker en weigerde te eten. Toen heb ik gewoon gekolfd. Ik kon niet meer. Ik wilde mijn kindje tegen mij aan voelen, maar de pijn was te veel.
En toen werd ik ook bang. Ik heb verhalen gelezen op de internet over baby’s die op een of ander moment niet meer aan de borst wilden en ik was echt bang dat mijn baby ook zo zou zijn.
Tweede dag, dezelfde situatie. Mijn man heeft mijn melk met de fles gegeven. Ik kon er niet bij zijn, ik moest snel de kamer uit, en ik ging hard zitten janken (zelfs nu als ik daar aan denk, begin ik te huilen). De hele dag was ik aan het kolven en flesjes aan het wassen en huilen. De dag daarna was het hetzelfde (het was weekend).
De vierde dag kon ik niet meer. Te veel desperation. Dus ik ging op internet er over lezen. Toen vond ik deze borstvoedingsite, kwam ik op twitter en ik dacht, even proberen. Ik heb niets te verliezen en er zou wel iemand kunnen helpen.
Dus ik heb in het engels geschreven iets van ‘Help! My baby is teething and doesn’t want to breastfeed any more. How to get her back to me?’ En toen heeft U mij terug getwitterd met uw telefoonnummer.
En dan het telefoongesprek. U heeft met mij gesproken en toen dacht ik, hey, dat is die meneer van wie ik het boek over introductie van eten ga kopen.
Nou wat U zei was dat ik gewoon rustig moet blijven; ja, dat wist ik wel, maar het is zo moeilijk als je kind je weigert.
En de tips:
1 – geen water of thee, gewoon laten wachten tot ze echt niet meer kan en naar mij komt. En eventueel wat voeden met afgekolfde moedermelk in de fles of met een bekertje. Ik was beetje van, ‘hmmmm… droogt mijn kind niet uit van deze strategie’ maar wat ik dan ook verder gelezen heb is dat kinderen kunnen best een tijdje zonder drinken/eten, plus moeder melk is ook verdund in de zomer, dus eerst komt veel water-melk om de dorst te stoppen, en daarna komt eten-melk voor de honger.
2 – veel bloot rond lopen, i.e. met mijn borsten open. Dus als je kindje op mijn schoot zit, dan kan ze gewoon zelf een beetje aanraken en de borst pakken als ze echt zin in heeft. Dat was lachen, die dag. Het huis was volledig donker, ik had alle ramen dicht en ik liep rond topless. In het begin was het beetje raar, maar daarna voelde het geweldig! Ik heb al negen manden mijn borstvoeding bh aan, altijd aan (ok, niet als ik ga douchen), dus die vrijheid en koele gevoel onder mijn borsten vond ik geweldig! En weet U wat het beste was? Dat ze echt op een van deze momenten, toen we samen zaten op de bank, toen probeerde ze weer te drinken. Ik voelde mijn hart in mijn mond, maar bleef rustig, like nothing happened, zoals alles normaal is en zoals het moest zijn. Joepie!!!!!
3 – ‘s avonds kindje niet wakker maken, maar gewoon zo slaapend aan de borst leggen, het is het instinct van de baby dat zij je borst gaat zoeken. Het is waar!!!! Ik deed het en het lukte! Om 23h lag ik naast haar, beetje nuzzled en ze kwam! Toen moest ik beetje huilen. Ik kon het niet meer houden.
De vijfde dag begon ik topless en ik was zo hele dag. En ons Hannahtje was er echt op verzoek. Als ze zin in had heeft ze beetje gegeten, anders speelde ze gewoon door.
Mijn man wilde haar flesje gegeven, maar ze weigerde! Jammer voor de melk (bijna 120ml die we moesten weggooien), maar ik was zo blij! Ze wil bij mij blijven! Yesss!!!!
Nog een ding dat ik moet toevoegen: rustig blijven is echt, echt, echt belangrijk. Hannah zag me huilend en onrustig en niet blij en gestressed. Ze voelde het allemaal, en ik voelde haar weigering. Zij wilde echt niet iets met mij te maken hebben. Pas toen ik mijzelf bij elkaar geraapt had, toen voelde ik dat ze terug naar mij keek. Pas toen was ze geïntereseerd in mij. Toen was ik haar oude mama: ik deed blij en rustig en zingend. Ja, zo is haar mama, dus nu kan ze beter opletten. 😀
Nou U geeft nog een paar tips gegeven, maar ik kan ze niet meer herinneren.
In ieder geval ik wil U hartelijk bedanken voor het gesprek en de tips, jammer dak ze niet allemaal heb onthouden heb (U heeft nog twee of drie dingen gezegd, maar toen waren ze niet van de toepassing, dus ik ben het vergeten. :D)
Nogmaals bedankt en ik ga meer artikelen op borstvoeding.com lezen.
Met vriendelijke groeten,
Tihana