Ik ben erg trots en blij

verhaal-207-1.jpgAl vanaf mijn zestiende wist ik: ik word moeder en in mijn hoofd hoorde borstvoeding daar helemaal bij. Vreselijk blij was ik toen ik in 2009 zwanger bleek! Omdat ik voornemens was borstvoeding te geven volgde ik een cursus. Ik dacht namelijk: kennis is macht. Als ik alles weet, gaat de borstvoeding vast lukken.

Eind oktober 2009 werd onze zoon geboren. De kraamzorg heeft goed geholpen met de borstvoeding, onze zoon viel echter steeds meer en meer af. Bovendien had ik pijn tijdens en na het voeden. Volgens de kraamzorg, verloskundige en de lactatiekundige maakte onze zoon een ‘goede hap’, was het drinken effectief en had ik voldoende productie (afgaande op mijn hoeveelheid gekolfde melk). Niemand snapte wat er aan de hand was. Dit zorgde voor een hoop onzekerheid en helaas heb ik na drie weken mijn pogingen ‘moeten’ staken.

verhaal-207-2.jpgToen ik na tien maanden weer zwanger bleek, was ik vastbesloten weer borstvoeding te gaan proberen. Nog in mijn zwangerschap bezocht ik een lactatiekundige om een plan van aanpak te maken. In juni 2011 beviel ik van onze tweede zoon. Omdat we even in het ziekenhuis bleven heb ik veel hulp kunnen krijgen bij de borstvoeding. Ook daarna kreeg ik veel hulp van een topkraamverzorgster, maar na een paar dagen leken dezelfde problemen te gaan spelen als na de geboorte van onze eerste zoon: mijn nieuwgeboren zoon viel teveel af terwijl de kraamhulp, de verloskundige en de lactatiekundige allen zeiden dat ‘alles goed leek’ en ook nu grote onduidelijkheid over het waarom. Weer allerlei onzekerheid. Wij besloten bij te voeden met kunstvoeding en daarnaast te kolven. Na veel bloed, zweet en tranen en veel lezen op jullie site en contact met een lactatiekundige is de borstvoeding toch gaan lopen!

Onze zoon is inmiddels acht maanden. Tot zes maanden heb ik volledige borstvoeding gegeven en daarna ben ik af gaan bouwen omdat het kolven op het werk me tegen ging staan. Ik hoopte nog lang te kunnen blijven voeden in de ochtend, maar helaas kreeg de kleine man niet meer genoeg.

Afgelopen weekend heb ik met pijn in mijn hart voor het laatst gevoed en zijn deze foto’s gemaakt. Ik ben erg trots en blij dat mijn zoon en ik deze mooie ervaring hebben kunnen delen.

Groet, Ineke