Over trots, borstverkleining en borstvoeding

verhaal-324-1.jpgIk heb op mijn negentiende gekozen voor een borstverkleining. Ik had cup E en sportte veel. De chirurg vertelde me toen dat er een grote kans was dat ik geen borstvoeding kon geven later. Ik had echter zo veel last van mijn grote cup, dat ik de operatie toch heb doorgezet. Ik ben van cup E naar C gegaan waarbij er 1,5 kg per borst is weggehaald. Ook zijn beide tepels verplaatst, maar de chirurg heeft wel geprobeerd om het tepelhof zo veel mogelijk in takt te houden. Vrij snel na de operatie had ik wel weer wat gevoel in mijn tepels. De chirurg zei toen dat ik daarom
meer kans zou hebben om later toch borstvoeding te geven.

Negatief

Vijftien jaar later was ik zwanger van mijn eerste. De verloskundige vertelde me dat de kans dat ik borstvoeding zou kunnen geven erg klein was, maar dat ik het wel kon proberen. Tijdens mijn zwangerschap ben ik verhuisd en ben ik bij een andere verloskundige praktijk terecht gekomen. Een van de verloskundige daar was tevens lactatiekundige. Toen ik vertelde dat ik graag wilde proberen om borstvoeding te geven werd er benadrukt dat dit waarschijnlijk toch echt niet ging lukken en daar moest ik me maar op instellen. Aangezien ik het erg belangrijk vond om toch zoveel mogelijk borstvoeding te geven (mijn man heeft heel veel allergieën) heb ik toch ook maar een borstvoedingsinformatiebijeenkomst bezocht. Helaas waren de lactatiekundigen daar ook extreem negatief. In plaats van steun en denken in mogelijkheden werd ik alleen maar voorbereid op het feit dat het waarschijnlijk toch niet ging lukken om teleurstelling te voorkomen.

verhaal-324-2.jpgBorstvoeding proberen

Kay werd in het ziekenhuis geboren na een zware bevalling waarbij hij 2,5 uur heeft klem gezeten en ik 2,5 liter bloed heb verloren. Ik mocht hem maar heel even bij me houden, maar na 1,5 uur mocht ik hem gaan aanleggen. Ik zei tegen de verpleegkundige dat ik een borstverkleining had gehad en niet zeker wist of ik wel kon voeden, waarop zij twee keer
in mijn tepel kneep en er melk uitkwam en ik natuurlijk heel blij werd. Daarop heb ik mijn zoon gelijk met hulp aangelegd. Ik heb 1,5 dag in het ziekenhuis gelegen en de verpleegkundigen hebben elke keer geholpen. Kay was echter heel erg onrustig en daarom heeft hij de volgende ochtend kunstvoeding gekregen. Daarna was hij wel tevreden. Thuis gekomen kreeg ik het advies om hem eerst zelf te voeden en daarna nog kunstvoeding te geven. De volgende dag werd door de verloskundige/lactatiekundige dan ook aangeraden om een kolf te huren en fulltime te gaan kolven zodat we tenminste wisten wat hij binnenkreeg. Het kolven ging moeizaam. Ik heb 1 keer 50 ml gekolfd, maar meestal was het niet meer dan 20 of 30 ml. Ik heb meerdere keren een lactatiekundige ingeschakeld om te kijken of ik meer kon kolven. De lactatiekundige heeft nooit gekeken tijdens het kolven of het aanleggen en me alleen maar van standaard advies voorzien zoals het verwarmen en masseren van mijn borsten en het gebruik van oxytocine neusspray. Het kolven werd een echte frustratie en na zeven weken was de melk echt op. Ik was erg teleurgesteld, maar wel blij dat ik Kay toch nog een aantal keer zelf heb gevoed. Ik vond dit zo speciaal. Ik heb me er uiteindelijk bij neergelegd en gedacht dat het helaas voor mij niet mogelijk was om borstvoeding te geven.

Weer zwanger

Twee jaar later was ik weer zwanger. Ook dit keer wilde ik toch weer proberen om borstvoeding te geven, al was het alleen maar om nog meer te genieten van mijn zoon. Van te voren had ik al bedacht dat fulltime kolven dit keer geen optie was, want met een peuter die in huis rondhuppelt en een baby is dit niet te combineren. Dit keer had ik een hele snelle bevalling, maar mijn zoon had wel een moeilijke start omdat de navelstreng twee keer om zijn nekje zat. Hij had een apgarscore van 2, maar gelukkig trok Tim heel snel bij en kon ik hem gelijk aanleggen. We moesten een nachtje in het ziekenhuis doorbrengen en mijn zoon een nachtje op de neonatologie. Tim heeft ‘s avonds wel kunstvoeding gehad omdat hij honger had. Toen ik hem ‘s nachts kwam voeden op de neonatologie zei de verpleegkundige daar dat het heel vaak voorkwam dat moeders niet gelijk voldoende voeding hadden en dat ik hem vooral veel moest aanleggen. Dit gaf mij weer wat vertrouwen.

verhaal-324-3.jpgVertrouwen en ontspannen

Thuisgekomen kregen we een fantastische kraamhulp, Wilma. Zij heeft heel veel tijd gestoken in de begeleiding van mijn borstvoeding. Zij adviseerde mij om naast de borstvoeding ook nog wat extra te gaan kolven zodat ik snel meer voeding zou gaan aanmaken. Zij was ook de eerste die keek of ik wel de juiste schelpen had en op de juiste manier kolfde. Op haar advies hebben we manlief een paar keer op pad gestuurd om twee andere maten schelpen te halen en deze te proberen. We kwamen er op uit dat ik inderdaad 1 maat groter nodig had. Wilma was echt het type hands on en leerde mij hoe ik kon voelen of mijn zoon goed dronk en zij leerde mij ook om mijn borsten goed te leren kennen. Na vijf dagen kreeg ik enorme stuwing. Iets wat ik bij Kay nooit heb gehad. En het klinkt gek, maar ik was hier super blij mee ondanks de pijnlijke borsten. Ook kreeg ik spontaan een toeschietreflex: als ik Tim een borst aanbood, ging schoot de ander ook toe. Ik kan de toeschiet niet voelen, maar ik kan het wel zien gebeuren.

In het begin heb ik na de borstvoeding nog de fles aangeboden, maar Tim dronk daar steeds minder van en toen heb ik in overleg met Wilma besloten om alleen nog maar borstvoeding te geven. Als Tim dan echt honger zou blijven hebben dan kon ik altijd nog kunstvoeding geven. Gelukkig ging dit erg goed. Tim sliep ‘s nachts zelfs vier uur op de voeding. Overdag kwam hij wel wat vaker. Ook kon ik hem steeds makkelijker en beter aanleggen en kon ik echt genieten van de borstvoeding. Wilma’s belangrijkste tip was dan ook om vertrouwen te hebben en lekker ontspannen te voeden en dit heeft ontzettend geholpen.

verhaal-324-4.pngHet lukt!!

Na drie weken heeft Tim helemaal geen extra kunstvoeding meer nodig gehad. Hij is nu 4,5 maand en krijgt nog steeds alleen maar borstvoeding. Daar ben ik zo trots op. Helemaal omdat Tim reflux en koemelkallergie heeft. Ook mijn oudste zoon had dit, maar hij had verborgen reflux en spuugde niet te veel uit maar bij Tim kwam er heel veel voeding uit. Dit betekende dus ook dat op dagen dat hij heel veel voeding spuugde hij dus ook extra veel voeding nodig had om te kunnen groeien. Ik heb hem daardoor wel heel veel aan moeten leggen en gevoed. Dit was soms wel wat vervelend voor Kay omdat hij natuurlijk ook graag aandacht wilde van mama, maar gelukkig kwam oma regelmatig helpen. Ik maakte ook elke dag tijd om echt even samen met Kay wat te doen zodat ook hij zijn portie aandacht kreeg en even lekker met mama kon spelen.

Tim heeft vanaf dat hij vier weken was elke avond geclusterd. Hij doet dit nog steeds regelmatig en zo komt hij aan zijn trekken. Dit houdt in dat ik ‘s avond weinig anders kan doen, maar ik heb dit gewoon geaccepteerd en kijk wat meer tv en lees lekker wat tijdschriften en geniet van de tijd dat hij zo klein is en lekker bij me ligt. Daarnaast slaapt hij door het clusteren erg goed. Hij sliep al snel zes uur achter elkaar door.

verhaal-324-5.jpgWeer aan het werk

Na 3,5 maand moest ik weer gaan werken. Ik werk drie dagen van negen uur. Ik kolf op mijn werk 4 x per dag 20-25 minuten. Mijn linkerborst geeft dan tussen de 70-90 ml en mijn rechterborst geeft maar maximaal 30 ml. Door de operatie heb ik minder openingen en rechts zitten deze ook nog zo dat ik er echt niet meer uitkolf. Mijn zoon kan rechts wel meer er uit krijgen dan dat ik kolf. Dat kun je ook zien aan de vorm van de tepel als hij gedronken heeft, maar het doet geen pijn. Ik kolf ongeveer 350 ml en daarmee heeft hij voldoende voor een dag kinderdagverblijf. Als we thuiskomen, moet ik hem wel gelijk weer voeden en ‘s avonds komt hij dan ook nog drie à vier keer. Verder kan hij niet goed uit een normale fles drinken. Omdat hij erg zijn best moet doen om voldoende moedermelk uit de borst te krijgen, zuigt hij erg hard en bij een gewone fles verslikt hij zich. Wij hebben gekozen voor een speciale fles waarbij de voeding in een zakje wordt gedaan en we de lucht er helemaal uitdrukken. Verder gebruiken we de kleinste speen en dit gaat erg goed.

verhaal-324-6.jpgTrots

Tim is nu 4,5 maand oud en doet het hartstikke goed. Hij is een sterk, tevreden en nieuwsgierig mannetje. Hij kon in de kraamweek al draaien van rug naar buik en na tien weken ook van buik naar rug. Hij is erg beweeglijk en kan wel wat energie gebruiken. Ik merk nu wel dat hij iets meer voeding nodig heeft. Voorheen sliep hij door of kwam een klein beetje drinken rond vier uur, maar nu komt hij ‘s nachts weer twee tot vier keer. Natuurlijk is dit erg vermoeiend, maar ik hoop het toch vol te houden tot hij ongeveer zes maanden is en ik vast voedsel ga introduceren. Inmiddels heb ik het liggend voeden ook heel goed onder de knie zodat ik dit half slapend kan doen en gelukkig heb ik al weer snel vakantie en mag ik van manlief in de weekenden een beetje bijslapen en gaat hij lekker met de jongens wandelen. Op de dagen dat ik niet werk probeer ik na de ochtendvoeding nog wat te kolven. Meestal is dit zo’n 60 ml en dat leg ik weer in de vriezer bij mijn kleine voorraad.

Ik ben ontzettend trots dat zowel het voeden als het kolven lukt en dat ik Tim nog steeds volledig kan voeden. Ook ben ik trots op Tim die echt veel moeite heeft moeten doen om voldoende uit de borst te halen. We genieten echt van het samen tijdens de voeding.

Hoop

Ik hoop dat mijn verhaal andere mama’s kan die een borstverkleining hebben ondergaan iets aan mijn verhaal hebben. Het is namelijk toch mogelijk voor sommige moeders om volledig of gedeeltelijk borstvoeding te geven. Mijn advies is wel om proberen dit te doen door je kindje aan te leggen want dat helpt enorm bij de moedermelkproductie en je kindje kan vaak meer uit de borst halen dan de kolf. Daarnaast is het gewoon een fijn moment samen. Vraag verder veel (positieve) ondersteuning en huur anders een andere lactatiekundige in. En zolang je kindje goed groeit (volgens de WHO-groeicurve) en lekker alert is, krijgt hij echt voldoende binnen. Wees ontspannen en vertrouw op jezelf en je lichaam.