Op deze foto is mijn jongste dochter Finne precies 21 minuten oud. Na een snelle, maar nog wel even heel spannende bevalling van anderhalf uur was ze heel helder en dronk meteen prima aan de borst.
Het was een heerlijk moment om lekker ontspannen met Finne aan de borst uit te rusten en de bevalling. Finne was meteen een rustig, ontspannen maar wel heel alert kind, dat is ze nog steeds. Het is een heel contactgerichte baby, die erg goed kan communiceren. Huilen doet ze eigenlijk nooit, misschien juist omdat ze precies duidelijk kan maken wat ze wil. Eten, slapen, spelen, ze heeft een heel scala aan lichaamstaal en het is een kwestie van goed observeren, interpreteren en haar respecteren. We zijn inmiddels bijna zes maanden verder en Finne krijgt nog steeds volledige borstvoeding op verzoek.
De ene keer komt ze na een uur al weer en de andere keer duurt het soms vijf uur, ik geef altijd toe aan haar vraag en we zijn dan ook erg goed op elkaar ‘ingeregeld’. Desondanks word ik een enkele keer ‘s nachts wakker, omdat ik toch ineens een flinke stuwing heb. Omdat ik me dan letterlijk nauwelijks nog kan verroeren heb ik de tijd om een oplossing te verzinnen. Finne wakker maken lijkt geen optie, die drinkt toch niet als ze niet hongerig is. Eruit gaan om te kolven is ook geen aantrekkelijk idee, mijn warme bed uit om de kolf te gaan halen in de koude keuken. De kolf die bovendien nog in de vaatwasser zit en eerst eigenlijk nog even uitgekookt moet worden… vervolgens de melk nog in een flesje doen, labelen en in de vriezer zetten. Nu niet echt dingen waar ik midden in de nacht warm voor loop.
Na tien minuten komt gelukkig dé oplossing. Finne begint te piepen, te draaien en te smakken met d’r duim in de mond… ze heeft honger ! Bijna fluitend kom ik mijn bed uit, vis Finne uit haar bedje en we kruipen samen lekker in mijn warme bed. Gulzig begint Finne te drinken, de stuwing verdwijnt als sneeuw voor de zon en samen vallen we in slaap.
De eerste keer dat me dit overkomt, denk ik nog dat het toeval is. Maar inmiddels is het een keer of vijf voorgevallen en telkens meldt Finne zich binnen tien minuten met honger als ik last heb van nachtelijke stuwing. Zó bijzonder deze vorm van voeden op verzoek, maar dan andersom.
Ik ben dan ook heel benieuwd wat de volgende fase gaat brengen, Finne staat voor een grote verandering in haar leven: naar de crèche (omdat er nu toch echt een einde is gekomen aan een periode van verlof en vakantie) en vaste voeding mogen gaan eten. Gelukkig staat de crèche heel erg open voor allerlei zaken omtrent voeding. De Rapleymethode is voor hen dan ook geen enkel probleem, evenals het feit dat ze nooit borstvoeding zullen opwarmen in een magnetron, ik altijd wat reserveflessen gekolfde melk kwijt kan in hun vriezer en ze uiteraard ook de gekolfde melk op verzoek zullen geven. Ik ben erg benieuwd of op deze manier ons tweerichting vraag en aanbod principe met betrekking tot de borstvoeding ook nu zal blijven bestaan.
Janine