Slapeloze nachten met Wifi

verhaal-233-1.jpgWanneer je een kindje krijgt weet je dat er periode aankomt waarin je minder slaapt dan anders omdat een pasgeboren baby ook ‘s nachts zorg nodig heeft. Je bent heel gelukkig wanneer je na een maand of drie merkt dat de nachten langer worden. Onze zoon begon tijdens de Olympische Spelen in Beijing door te slapen. Zag ik in het begin van de spelen nog live hoe onze zwemmers goud wonnen, aan het einde miste ik een hoop omdat we nog heerlijk sliepen in de vroege uurtjes waarop in China van alles gebeurde. Willem is een goede slaper gebleken, wat een luxe.
Bij onze dochter duurde het allemaal wat langer. Ze begon met een omgekeerd dag en nacht ritme, eerst keken we dat aan want ze was piepklein maar na twee maanden maakte ik haar overdag wakker voor een altijd welkome voeding en al snel draaide haar ritme om. Toen ze al zes maanden was werd ze ‘s nachts nog heel vaak wakker. Toen ze een jaar was ook. Zes tot acht keer was heel normaal, even huilen en weer verder slapen. Ik kon haar natuurlijk niet elke keer voeden, en ze had ook echt geen trek, het was meer troost om er ‘s nachts toch even voor te gaan zitten. Maar soms was ze ook drie uur achter elkaar wakker. Het ritme zat er echt wel goed in, ze ging ‘s avonds tevreden en zonder mokken naar bed. Maar doorslapen lukte haar niet. Dit was verdrietig om te zien (en te horen) want ze was wel moe.

En wij ook. We bleven moe. Uitgeput. Alles leed eronder. We probeerden van alles, therapieën via de huisarts, behandelingen van een homeopaat, consulten bij een osteopaat. Maar iedereen moest concluderen dat Anne een normaal en vrolijk meisje is dat zich goed ontwikkelt maar dat helaas slecht sliep. Haar bedje verplaatsen hielp niet. Op zolder slapen ook niet. Ik lag daar op de slaapbank met haar in mijn armen zodat ze in elk geval niet huilde en ‘de mannen’ wel konden slapen. Of Anne in het campingbedje en ik iets comfortabeler op de slaapbank waar ze me wel kon zien en horen. De nacht dat ze om half vier ‘s morgens in dat bedje stond en over de rand naar me keek om ‘boe’ te zeggen zal ik nooit vergeten. Het was heel grappig, maar ook zo triest, want ik wilde slapen.

verhaal-233-2.jpgNa twee jaar kwamen we tot de conclusie dat we alles hadden geprobeerd behalve Derick Ogilvy. En dat laatste ging ons iets te ver. We hadden tenslotte een mooie en gezonde dochter met wie wij en haar grote broer enorm veel plezier hadden en van wie we heel veel hielden.
Met kerst moest ik werken, dat gaat zo op Schiphol, en die avond vroeg een collega hoe het ging met slapen. ‘Niet goed’, moest ik antwoorden want het campingbedje stond nog steeds op zolder en ik sliep daar ongeveer drie keer per week. ‘Hebben jullie wifi?’ vroeg ze toen. En op dat moment begon ons nieuwe leven. Niels zette die avond bedenkelijk de wifi uit en de nacht verliep redelijk. De volgende nacht ook en nog een redelijke nacht volgde. Vlak voor Oud en Nieuw had ik tijd om het onderwerp wifi-straling op internet te bestuderen en ik was ontdaan over de invloed die niet alleen wifi maar ook dect-straling heeft. Onze draadloze huistelefoon werd de daarop volgende nacht ook uitgezet en we sliepen heerlijk. We sliepen een week heerlijk, twee weken heerlijk en drie weken heerlijk. Toen kwam ik mijn collega weer tegen. Ik heb een cadeautje voor haar gekocht.

verhaal-233-3.jpgAls ik er nu aan denk hoe wij er aan toe zouden zijn wanneer we nu niet van lange nachten slaap zouden genieten, kan ik helemaal vol schieten. Het afgelopen halfjaar is ons leven zo veranderd. Er is weer ruimte voor plannen en ideeën, voor een sociaal leven en voor elkaar.
Het campingbedje is naar een goed doel in Suriname gegaan. De dect-telefoon ligt in de kliko. We bellen weer met een ouderwetse telefoon met snoer. De wifi gaat elke nacht uit en zo hebben we dan eindelijk de oplossing gevonden. Onze dochter is heel gevoelig voor straling. En onze zoon heeft er ongetwijfeld ook baat bij dat straling uit zijn leefomgeving is verdwenen, al had hij geen zichtbare ongemakken.

Anne is geen slechte slaper, ze kon niet slapen. En nu haar dat wel lukt slaapt ze net zo lekker en lang als haar broer. Heerlijk voor haar, en voor ons gezin.

Fotografie Sandra Aartman

Disclaimer: Meningen, ervaringen en stellingen gepresenteerd door schrijvers van ervaringsverhalen gepubliceerd op www.borstvoeding.com, zijn als gevolg van publicatie op deze site daarom niet per se en onherroepelijk de mening, ervaring en of stelling van het Kenniscentrum Borstvoeding. De schrijvers publiceren hun ervaringsverhaal op eigen titel. Een ervaringsverhaal is een ervaring van één persoon, meestal een moeder. Het is daarmee dus niet een artikel van het Kenniscentrum Borstvoeding. Je kunt het zien als een verhaal dat een kennis of collega je vertelt. Iemand anders zegt iets. Voel je vrij om er over na te denken, conclusies te trekken en of op zoek te gaan naar wetenschappelijke onderbouwing.