Mijn lieve ventje is 1 jaar geworden en ik kijk met gemengde gevoelens terug naar het afgelopen jaar. Het is ook nog eens eind december dus dan ben ik altijd al extra gevoelig: heerlijk tussen alle lampjes, lieve kerstkaarten en al het lekkers nadenken over het leven, het nieuwe jaar en onze wensen en dromen.
Maar dit jaar voornamelijk terugkijken: wat een veranderingen sinds de komst van onze baby. Ik had eind november alle spullen klaar, ideeën over opvoeden paraat en genoot nog even de laatste weekjes van m’n verlof. En dan die bevalling. Heftig maar zo mooi!
Een kraamweek waarin ik ‘sterk en stoer’ deed want ik wilde niet teveel toegeven aan moeheid of onzekerheid.
En dan de vragen: ‘slaapt hij al door?’ ‘Drinkt hij om de drie of vier uur?’ ‘Accepteert hij z’n eigen bedje?’ En daar ging het mis. Want hij sliep niet door. Of in z’n eigen bedje. En dronk het liefst de hele dag. Wat heb ik gestreden. Ik heb zoonlief in z’n bedje laten huilen. Ik heb hem een paar uur gesust tot hij mocht drinken. Ik heb hem een speen gegeven. En wat heb ik daar spijt van.
Ik ben niet de meest mondige persoon. Ik word graag aardig gevonden. Ik doe graag met mensen mee en bewaar graag de lieve vrede. Maar ergens ben ik mezelf een beetje kwijtgeraakt, dit afgelopen jaar. Want mijn gevoel druiste enorm in tegen de opvoedkundige norm om mij heen. Mijn instinct zei: troost je baby, voed hem als hij erom vraagt, houd hem bij je: koester en bescherm hem!
Want wat is borstvoeding geven bijzonder en intiem. Wat ben ik blij dat dat lukt en dat ik ineens een langvoedster ben, we gaan namelijk nog lang niet stoppen! Maar de keuze om meer Natuurlijk Op te gaan Voeden is een zoektocht geweest. Wat fijn dat er dan een borstvoedingsforum en borstvoeding.com is. Ik vond daar herkenning! Er was dus een andere manier van opvoeden die precies aansloot bij wat ik voelde!
Nu ben ik een heel jaar verder en een klein beetje zekerder: ik anticipeer volledig op m’n kindje dus voed nu op verzoek, we dragen hem in de draagdoek als dat zo uitkomt, hij slaapt heerlijk bij mij in bed en we laten hem nooit huilen.
Naar de buitenwereld ben ik er niet zo open over vanwege angst voor reacties. Maar binnen in onze ‘cocon’ genieten wij enorm! Het is zo anders dan ik had verwacht, ik voel me één met m’n kindje: als hij blij is, ben ik het ook en daar heb ik alles voor over. M’n lijf, tijd, slaap en energie. Maar wacht eens: ik voel me goed in m’n lijf want ik ben trots op de borstvoeding, heb door het dragen in de draagdoek veel tijd, slaap heerlijk door het cosleepen en krijg energie van de vrolijkheid van mijn ventje.
Ik wens nieuwe moeders toe dat ze uit durven komen voor hun methodes, zich niet zo onzeker of gespannen hoeven voelen doordat ze niet aan hun kindje durven toe te geven of ouderwetse praktijken met hun baby uitvoeren ‘omdat dat zo hoort’.
Ik ben daar echt ongelukkig van geweest en roep een ieder op: heb je kindje lief en geniet van elkaar. Ga ik het komende jaar ook doen!
Deborah