Toen ik hoorde dat we zwanger waren van een tweeling vroeg ik me al snel af of borstvoeding dan wel mogelijk was. Ik ben erover gaan lezen en heb een afspraak gemaakt met de lactatiekundige van het ziekenhuis. Zij schetste mij verschillende opties die ook te maken hadden met wanneer ze geboren zouden worden. Omdat vroeggeboorte ook niet ongewoon is bij tweelingen. Ik besloot dat ik het graag zou willen maar het ook op me af te laten komen. Wat lukt, dat lukt, en het moet geen strijd worden dat was de insteek.
En toen werden ze (plotseling) geboren met 32 weken. Ze waren te jong en te klein om live te mogen drinken, en ik ben ‘s middags meteen gaan vragen om te kolven. Ik kreeg uitleg en ben ermee begonnen. Best gek zo’n eerste keer. En er was me duidelijk verteld dat het niet veel of zelfs niets zou zijn wat er uit zou komen. Maar elke druppel was waardevol. Een medicijn voor onze kleine wonders. En daar zat ik met de eerste foto’s van onze kinderen. Zo klein, zo teer, en wat hadden ze mij nodig. De eerste kolfopbrengst was al meteen zo’n 7ml, een paar uur later 10ml, en zo werd het langzaam meer. Ik kolfde zo’n 6-7 keer per dag, ook ‘s nachts werd ik hiervoor wakker gemaakt (Door nachtzuster in ziekenhuis). En al snel had ik genoeg. Vanaf dag vier werd er zelfs ingevroren omdat ik al 905 ml kolfde en er maar 350 ml nodig was. De lactatiedeskundige kwam dagelijks langs, en gaf me tips, ze gaf ook aan dat ik niet hoefde te minderen, omdat er genoeg dagen zouden komen dat het minder zou worden, en zo konden we de kinderen zo lang mogelijk dat geven wat ze nodig hadden.
Toen ik na een week naar huis ging en de kids nog in het ziekenhuis waren lukte het nog steeds, ik huurde dezelfde kolf als die ze in het ziekenhuis hadden. En kolfde ook ‘s nachts, ik werd er gewoon wakker van, en het was fijn om zo toch wat te kunnen doen. Ik legde ze ook aan als ik in het ziekenhuis was, dat kon inmiddels, maar het koste hen zoveel kracht. Uit het flesje lukte het ze steeds beter te drinken. We kwamen op het punt dat ze de flessen echt goed begonnen te drinken, maar aan de borst nog niet echt, en na de borst ook niet meer de kracht hadden voor de fles. Om mee naar huis te mogen moesten ze zonder sonde kunnen en alle flessen zelf leegdrinken. Dus hebben we besloten om het borstvoeden maar even te laten voor wat het was en ons te focussen op de fles.
Met 5,5 week kwamen ze thuis, volledig borstvoeding via de fles. Ik had inmiddels een eigen elektrische duo kolf gekocht, en ook daarmee ging het nog steeds heel goed. Nu moesten we het helemaal zelf doen. Ik was er druk mee. Maar de kolfmomentjes waren ook rustmomenten. Flesjes geven was genieten (en als er iemand was kon die mooi helpen.) Velen om mij heen zeiden, probeer ze toch aan te leggen. Ik heb het nog wel een aantal keer geprobeerd om ze aan te leggen thuis, maar ze pakte niet genoeg, dan moest ik daarna alsnog kolven én de fles geven. Dat gaf enorme onrust. Ik merkte dat ik eigenlijk liever vast hield aan mijn ritme. Eerst flesjes geven dan kolven. Zo waren ze verzadigd en rustig als ik kolfde. Ondertussen even lekker op m’n telefoon, een tijdschrift lezen of de televisie aan. En dan zat het voedingsmoment er weer op (2 x 30 min fles en dan 20 min kolven).
Ik heb het nooit als een probleem gezien. Natuurlijk waren er momenten waarop je even geen zin had, waarop de kinderen huilde. Maar ik kon de knop omzetten en doorgaan.
Waar ik ook was, ik ging even kolven. Ik had goed contact met de lactatiekundige die ik zo kon mailen of bellen als er wat was. Bij goede vrienden en familie gewoon hup een hydrofielluier eroverheen. En bij andere gelegenheden even een plekje gezocht om het rustig te kunnen doen. Zo zijn we zelfs toen ze vier maanden waren een weekendje weggeweest. Maar ook op verjaardagen en zelfs bruiloften lukte het prima om me even af te zonderen. Bij een bruiloft hadden we zelfs een ‘kolf-clubje’ zowel bij het vrijgezellenfeest als op de bruiloft zelf waren we met z’n 3tjes aan het kolven. Erg gezellig toch wel, en fijn om zo even te kunnen delen hoe je het doet en hoe het gaat. Want er zijn genoeg moeders die kolven als ze weg van huis zijn of om hun productie op pijl te houden.
Op een meerlingenforum ben ik uiteindelijk ook andere moeders tegengekomen die voor 1 of voor beide gekolfd hadden, de een hield het wat langer vol dan de ander, maar dat ligt natuurlijk ook aan de situatie. Maar het is dus echt mogelijk. Ik ben heel blij dat ik het heb kunnen doen, en zo mijn twee lieve schatten het beste heb kunnen geven. Ik denk dat het juist gelukt is doordat ik er zo relaxed mee om kon gaan. Ik had geen doel, geen streven. Ik heb alleen gezegd, als het een strijd gaat worden is het klaar. Door de hoeveelheid in de vriezer (twee lades op een gegeven moment) kon ik ook relaxed doen, we haalde elke dag wat uit de vriezer, om aan het eind van de dag waar mogelijk ook weer wat in te vriezen.
Op mijn hoogtepunt had ik 1800 ml per dag. Na een tijd merkte we dat het begon op te breken om alle voedingen te kolven en te voeden. Dus ging ik na de voeding van 20 uur, kolven en naar bed. En deed mijn man de voeding van 23.30, waarna ik omstreeks 03.30 de wekker zette om te kolven en de kinderen te voeden. Zo konden we toch beide goed rusten en de kolfhoeveelheid bleef op peil. Toen onze kinderen al met 3,5 maand begonnen door te slapen ben ik gestopt met ‘s nachts te kolven. Ik heb eigenlijk altijd even vaak gekolfd als dat de kinderen de fles kregen. Alleen toen zij richting vijf flessen gingen, had ik het nog wel nodig om zes keer te kolven om zo genoeg te hebben. Toen dat niet meer ging hadden we het nodig om elke dag een zakje uit de vriezer te halen, en daar hebben we echt nog een hele tijd op kunnen bouwen!
Toen ik ging werken kolfde ik nog vier (later 3 x) op een dag, dat betekende ook 1 á 2 keer op mijn werk. Aangezien ik voor de klas sta, moest dat tussen de middag en na schooltijd. Dat was op zich prima te doen, maar ik merkte uiteindelijk na een paar weken dat ik mijn werk niet af kreeg en merkte dat ik het ook ‘s morgens vroeg en ‘s avonds laat, zat was om te moeten kolven. Toen ben ik er dus mee gestopt (het heeft me wel een maand gekost om het af te bouwen). Maar toen hadden ze toch al zes maanden volledige borstvoeding gehad! En tot zeven maanden een combinatie van kunst- en borstvoeding.
Ik hoop dat ik met mijn verhaal andere moeders kan helpen, borstvoeding geven middels kolven kan! Een mooie oplossing voor als het live niet lukt!
Sophia