Wij wonen al zo’n vier jaar in Nieuw Zeeland en eindelijk zes maanden geleden bevallen van onze eerste zoon, Casper. Omdat hier natuurlijk andere adviezen zijn en het soms eenvoudiger is om in mijn Moederstaal adviezen te krijgen kwam ik op borstvoeding.com. Ik merk dat er toch een aantal verschillen zijn in culturen en hoe overheden en vooral hoe de samenleving tegen borstvoeding en baby’s aankijkt. Als ik de reacties mag geloven is in Nederland borstvoeding niet zo gewoon als ik dacht.
Een verschil is: borstvoeding is hier normaal dat doe je gewoon anders ben je apart en is er iets mis met je ‘opvoeding’! Herbruikbare luiers zijn hier volop te krijgen en dat is in Nederland zoals ik op het internet zie wel anders. En er zijn hele leuke luiers op de markt.
Zwangerschapsbegeleiding is anders. Hier heb je begeleiding vanaf je weet dat je zwanger bent. Dan komt er een verloskundige of vroedvrouw bij je thuis en die begeleid je gehele zwangerschap, geboorte tot twee maanden na de geboorte. Ik vind dit vele malen fijner en persoonlijker vooral toen we een thuisgeboorte wenste wat hier wat minder gewoon is. Helaas vond onze kleine dat hij nog in Europa was en lag ondersteboven.
Er is hier geen verzorging nadat de baby is geboren daarvoor wordt de familie en/of vrienden gevraagd. Nou hebben wij geen familie en een aantal vrienden en veelal werken deze mensen dus is het niet eenvoudig geweest alhoewel mijn man toen nog thuis was wegens werkloosheid. Elk negatief heeft zo zijn positieve kanten, hij heeft tien weken na mijn bevalling weer werk gelukkig.
Ik begrijp die verhalen niet over dat de dokter of andere adviseur zegt na een aantal maanden nou ga dan maar over op formula milk.
Een maand geleden nog kwam onze kleine bijna elke drie tot vier uur op voor de borst in de nacht. En de Plunket (ongeveer gelijk als cb) kwam niet met het idee om over te gaan op formule maar op zoek te gaan naar verbetering van het slaappatroon van de kleine, zoals de Plunket telefoonlijn waar adviseurs zijn over deze onderwerpen. En ik heb gezocht ook op internet en gevonden!!!
En na een maand slaapt hij door, fingers crossed want hij kan zo weer veranderen. Met zijn tanden wil hij soms weer eens een borstje in de nacht.
Maar goed over borstvoeding. Het is hier in Nieuw Zeeland erg gewoon om in een café borstvoeding te geven. Er worden zelfs prijzen uitgegeven aan borstvoedende (en kindvriendelijke) cafés. Met café bedoel ik mee een bistro/restaurant waar je kunt lunchen en koffie drinken. Wij houden van koffie of heerlijke (groene) thee en dat kunnen ze hier echt goed. Toe nu toe hebben we de lekkerste koffie hier in Nieuw Zeeland gedronken, en niet in het welbekende Italië trouwens. En het is gezellig als je met je collega’s even kunt bijkletsen zonder problemen met de baby aan de borst tijdens de lunch. Of gewoon met de zwangerschapsgroep ergens afspreken voor lunch. Je wordt hier niet aangekeken maar gemotiveerd door jong en oud. Ja een ouder Nieuw Zeelandse stel (zo’n 70 jaar of zo) zeiden je gaat toch wel borstvoeding geven. ‘Ja’, was mijn antwoord. ‘Ja, zei hij ‘Borstvoeding is cool!’
Toch is alles niet zo goed geregeld als in Nederland waar je tijd (en ruimte) krijgt om te kolven. Gelukkig hoef ik nog niet terug naar mijn werk. Ik heb een jaar vrij (tot eind april 2010) maar ik ga soms naar mijn werk en regel dan een vergaderkamer wat ik donker kan maken om te kolven toen mijn man nog thuis was. Of als ik de kleine mee neem ga ik gewoon met mijn manager, team en/of collega’s bijkletsen over de gang van zaken samen met de kleine aan de borst. Helemaal geen probleem.
Maar of ik echt terug ga naar het werk? Ik denk het niet, mijn man en ik hebben een afspraak dat er in ieder geval één iemand thuis blijft. Het zou kunnen dat mijn man zijn baan kan verliezen, je weet maar nooit met de financiële crisis. Indien dat gebeurt dan blijft hij thuis, we kunnen gelukkig op 1 salaris goed rondkomen. En ik zal dan natuurlijk blijven kolven. En we willen geen sleutelkinderen zoals dat in Nederland genoemd wordt.
Over andere voorzieningen zoals je salaris nou dat is nu drastisch omlaag gegaan toen ik met zwangerschapsverlof ging. Het is hier veertien weken en dan krijg je niet je volledige salaris maar een maximum van 429 dollar dat is zo’n 200 euro en daar moet nog wel belasting vanaf dus netto kreeg ik zo’n 180 euro per week (ongeveer 720 euro per maand). Sommige bedrijven leggen de rest bij om je volledige salaris te krijgen maar dat is vrijwillig. En ik werk nog wel bij het Ministerie van Gezondheid en geen privé organisatie dus gewoon wat iedereen krijgt.
Iemand vroeg mij hoe voelt dat nu borstvoeding geven, een man dus. Nou hoe vertel je dat. Wellicht is het hetzelfde als je een erectie hebt 🙂 Maar dan anders, niet sexueel.
Maar ja ik weet niet hoe dat voelt dus is het moeilijk uit te leggen. Een andere uitleg die ik soms wel eens geef is alsof iemand die constant aan je oorlelletje sabbelt het is niet erg maar toch gevoelig maar dat dan wel voor een half uur of langer!
De eerste paar keren was het erg kriebelig en onwennig. Gelukkig nam Casper goed de borst vanaf het begin dus hebben we beide geen problemen ondervonden zoals spruw of pijnlijke tepels.
Ik ben heel erg blij en gelukkig dat het eindelijk zo goed gaat want ik kon pas na drie tot vier maanden eindelijk echt genieten van het borstvoeding geven. Ik vond het toch erg heftig vooral in het begin. Ik hoorde zelfs dat er een pamflet uitgegeven was om borstvoeding nog meer te promoten en daar stond in dat je je moeder of schoonmoeders’ adviezen niet moet aannemen!
Nou heb ik daar dus geen last van (gehad). Er is niemand in mijn buurt die heeft gezegd hoe ik het moest doen zelfs in het ziekenhuis heb ik mijn oren dichtgedaan. Daar zou je je baby niet in je bed mogen houden. Dat heb ik dus lekker wel gedaan. En hier zijn in het ziekenhuis zoveel ‘tegenstrijdige en goedbedoelde’ adviezen dat ik er geen van heb aangenomen alleen van mijn eigen midwife/verloskundige die fantastisch was/is. Ik ben dus wel binnen drie dagen naar huis gegaan erg snel maar ik wilde niet langer blijven waar het eten afschuwelijk was en nauwelijks kon slapen.
Het is een fantastische tijd en ik hoop dat ik nog lang de borst kan geven want hij gaat nu toch op vast voedsel. Gewoon weer een volgende fase in ons leven. Heerlijk om hem te zien groeien en onderzoeken. Ik houd van het moeder zijn en dat ik 100% moeder kan zijn!!!
Fijne groetjes, Ingrid