Ervaringsverhaal van Esther Niemeijer
Borstvoeding geven aan een dysmatuur, zwanger en borstvoeding, tandem voeden en lang voeden.
Mijn eerste kindje! Kolven leek mij eerst het beste, maar ik probeer toch eerst de borst. De eerste nacht modder ik vooral in mijn eentje aan en het is pijnlijk. In de ochtend ben ik vastberaden. Kom maar op met die kolf!
We mogen naar huis. Huren een kolf. s’Nachts komen we er niet goed uit, dus dan maar aanleggen. De kraamverzorgster komt. Ze begrijpt mij precies en speelt goed in op mijn behoeftes. Na twee á drie dagen durf ik het aan! Ik ga proberen live te voeden. Met tepelhoedje.
Als de kraamverzorgster vertrekt, gaat het goed. Zowel kolven als live voeden is geslaagd. Haar gouden tip van de “hamburger” zal ik ook nooit vergeten. Na zo’n drie maanden genieten, ga ik weer werken. Ik zal de eerste keer kolven niet snel vergeten. Dat was raar. Ik moest wennen en vertrouwd raken. Soms had ik dipjes en was ik bang dat het snel ten einde kon zijn.
Maar ik hield vol. Toen mijn kolfrecht stopte, kolfde ik nog in mijn pauze door. Ik hoopte tot één jaar. Wauw mijn dochter is één jaar. Nog steeds genieten we in de ochtend en avond van ons borstvoedingsmoment.
Als zij 21 maanden is, ben ik opnieuw zwanger. Wanneer ik bij de verloskundige de intake heb, vertelt zij enthousiast over tandemvoeden. Ik, die het toch ook altijd wat vreemd vond dat moeders zo lang borstvoeding gaven, raakte zelfs enthousiast.
Helaas besloot mijn dochter zelf met 23 maanden te stoppen. Hoewel ik altijd hoopte dat ze zelf zou stoppen, vond ik het toch even een dingetje. Vol goede moed op naar de volgende en de tepelhoedjes liggen al klaar. Want bij dochterlief wel 23 maanden met tepelhoedje gevoed.
Helaas een ingeleide bevalling met een nachtje ziekenhuis. Deze nacht sliep de baby veel en hoefde ik niet veel te voeden. Maar ook in de kraamweek kreeg ik veel pijn. Dankzij de kraamverzorgster toch doorgezet zonder tepelhoedje. Yes het lukt.
Na zo’n acht weken opnieuw wat pijn bij het voeden. De lactatiekundige constateert dat hij slordig drinkt en geeft wat tips. Ik bleef wat aanmodderen. Tim is dysmatuur geboren, waardoor ik ook geregeld zorgen had om zijn gewicht. Maar het kwam goed. Hoewel ik dacht al eerder met dit bijltje gehakt te hebben, viel het kolven op werk opnieuw niet mee.
Het maakte me wat emotioneel. Maar ik blijf volhouden. Zelfs wanneer hij soms pijnlijk en tot bloedens toe bijt. Inmiddels 22 maanden en genieten wij nog steeds in de ochtend van ons momentje borstvoeding. Vroeger zou ik het heel raar gevonden hebben en ik deel het niet (meer) met iedereen.
Lieve (aanstaande) mama’s,
Borstvoeding geven gaat gepaard met ups en downs. Houd vol bij struggles want op den duur is het dat allemaal waard! Laat je niet gek maken door meningen en zoek support bij de juiste mensen. Ik gun iedereen zo’n prachtig borstvoeding avontuur. Maar lukt het niet of ben je gestopt, je hebt niet gefaald.
Wees trots op jezelf!